Mijn zusje en ik. We schelen 3,5 jaar maar eigenlijk heb ik altijd een soort van tweelingband met haar gehad. Dat klinkt misschien super suf want ik ben geen tweeling en hoe weet ik nu hoe dat voelt. Maar toch durf ik het hardop te zeggen. Mijn zusje is eigenlijk altijd dicht bij me. We gingen naar dezelfde scholen. Later kozen we dezelfde opleiding. En doordat ik even een andere move had gemaakt maar daarna weer terug ging naar de PABO kwamen we ook daar weer bij elkaar in de klas. Mijn zusje was altijd net iets serieuzer. Ik deed eerst de mavo, zij gelijk de havo. Zij studeerde netjes in de 4 jaar HBO tijd af en ik deed daar 2 jaar langer over omdat stappen toch echt leuker was dan een scriptie schrijven. Zo had zij ook altijd de vaste relaties en ik de scharrels, de grote vriendengroepen en de dromen om te reizen. Onze levens veranderde ineens toen haar vaste relatie over ging en ik Carlo leerde kennen. Carlo kwam al snel bij mij inwonen in hartje centrum en Tess mijn zusje ging samenwonen met mijn beste vriendinnetje. Iets waar ik over droomde als 15 jarig meisje met mijn vriendinnetje -later gaan we studeren en dan gaan we samen wonen. Tess ging een verre reis maken – die reizen die ik eerst altijd in mijn hoofd had- met hetzelfde vriendinnetje en nog een paar. Ze zag de mooiste plekjes en ik genoot mee. Ik was niet jaloers, nooit. Ik vond het juist heerlijk om even burgerlijk te doen. Een stelletje te zijn want dat vond- en vind- ik zo fijn. Tess vond ik altijd net iets knapper -en slanker- maar ook daar was geen jaloezie. Ik was en ben nog altijd super trots. Ze voelt als een deel van mij en ik een deel van haar. Het bijzondere aan ons is dat we op de een of andere manier altijd weer hetzelfde doen. Zo hebben we dezelfde opleiding gedaan, dezelfde bijbaantjes gehad en ook nu werken we op dezelfde school. Vind je dit niet erg vragen mensen mij vaak? Nee, eigenlijk niet. We zijn gewend om met hetzelfde verhaal thuis te komen en vullen elkaar juist aan. Het geeft wel een soort van rust ofzo. We kunnen ook als we aan het shoppen zijn de Sissy Boy -our favorite- inlopen en met hetzelfde thuis komen. Denkend aan interieur dingetjes of kleding voor de kleintjes. Oh en humor. We delen dezelfde droge humor. Zo stonden we ooit in onze tiener jaren met onze vriendinnengroep in Salou in één van die verschrikkelijke barretjes. Ineens klonk daar Brigitte Kaandorp uit de speakers. Ik haat je, ik haat je… Dat liedje kenden we nog niet maar we pisten in onze broek. De rest keek ons aan alsof we niet goed waren en hadden heel dat liedje niet door. Echt gegierd van het lachen. Zo erg dat we terwijl Mental Theo inmiddels uit de speakers kwam we echt even buiten tussen het Flugelvolk moesten uitproesten. Zo kunnen we nu ook nog tijdens een vergadering elkaar aankijken bij een opmerking van een collega en dan spontaan in de lach schieten. De opmerking hoeft niet eens grappig te zijn maar wij -heel visueel ingesteld- verzinnen er dan allerlei scenario’s weer bij.
Je zus is bijzonder. Ze staat voor je klaar, begrijpt je als geen ander en met haar kun je nog steeds giechelen zoals vroeger. Nationale Broer en Zus Dag is hét moment om je zus of zusje in het zonnetje te zetten en te bedanken voor haar steun, haar begrip en haar onverwoestbare goede humeur. Behalve dan wellicht ’s morgens vroeg, voordat ze haar koffie heeft gehad of die ene week in de maand wanneer je eerst twee koppen thee moet drinken met minimaal 3 stukken chocolade. ”Voor mijn Zus(je)”, een boekje over ons is een vrolijk bundeltje vol persoonlijke herinneringen. Een boekje om heerlijk samen doorheen te bladeren, terug te denken aan vroeger en te dromen over later. Het is super eenvoudig om te maken en mijn zusje vond het geweldig om te krijgen!
De afgelopen dagen was ik druk met het in elkaar zetten van dit boekje. Ik ging even terug in het verleden en stond stil bij al het moois wat we al hebben meegemaakt. Ok de bizarre gebeurtenissen en hoe we elkaar hierin hebben gesteund zonder het zelf door te hebben. Het is mooi de band die we hebben en het was mooi om daar even bewust bij stil te staan.