Met Hemelvaart vertrokken wij voor een lang weekend naar de camping van de Beekse Bergen waar wij gingen kamperen in een huurtent aldaar. Ter voorbereiding ben ik al gezwicht voor een burgerlijk mijlpaaltje: een bolderkar. Een opvouwbare ook nog. Ver-schrik-ke-lijk. Maar ja wel verschrikkelijk handig. Het is dát, of zeulen met parasol, eten, drinken, speelgoed, handdoeken enz enz. We gaan met twee bevriende stellen en samen hebben we vijf kids (waarvan vier meiden, arme Lucas). Jep, een supergezellig weekend met teveel burgerlijke clichés om op te noemen.
Anyway, op het Speelland-strand vol papperige, obese, rokende vaders en moeders in lubberende badpakken en vol tatoeages kwam één van mijn doemscenario’s tot leven: de sluiting van mijn nieuwe bikini topje was ineens stuk. Zomaar. Ik lag op mijn buik en krak, floep, los. Gelukkig had ik een shirtje bij me en ’s ochtends besloten dat bikinitop-met-spijkerbroekje toch écht een iets te hoog Ibiza gehalte had voor een dagje Speelland bij de Beekse Bergen.Eerst verdacht ik Roos en Bart er samen van om lekker mama te stangen. Letterlijk opvliegen was geen optie aangezien ik met die losse bikini top zat, dus beperkte mijn hysterie zich tot het afblaffen van Bart: dit zijn géén grappen!!! Maar waar die normaal dan in keihard (uit)lachen uitbarst omdat ik direct op de kast zit, reageert hij zo laconiek dat ik meteen geloof dat het dus echt dikke pech was en geen geintje.
Een kapotte sluiting is balen maar zou ik wel kunnen fixen. Maar, daarna viel na het wassen ook nog een ‘flosje’ van mijn bikini, dus tijd om te gaan klagen bij de winkel. In de rij hoor ik de verkoopster mensen die een bikini kochten waarschuwen dat ‘ie niet in de wasmachine kon, maar gewoon even omgespoeld moest worden onder de douche. En als ‘ie écht vies was raadde ze aan om de bikini met een beetje shampoo te wassen. Hè??? Dit heb ik nog nóóit gehoord. Ook niet toen ik een paar weken terug mijn bikini kocht. En uh, na een middagje zandstrand is een wasbeurt met shampoo niet afdoende..!
Ik neem het zekere voor het onzekere en garandeer de verkoopster dat ik de bikini keurig op de hand gewassen heb. En benadruk dat ik ternauwernood een nachtmerrie heb overleefd. Gelukkig, ik mag een nieuwe bikini kiezen. Toevallig zijn er net allerlei leuke nieuwe bikini’s binnengekomen dus: fijn, ga ik doen. Maar niet met 2 kids. Ik kom later wel terug. Terwijl ik me naar de uitgang begeef, komt Roos met een bikini die ze ‘prachtig’ vindt (zo geinig, die groter wordende woordenschat trouwens!). Die moet ik passen. Meer was er niet nodig om van gedachten te veranderen. Ik laad een enorme berg bikini’s op en ga richting paskamer. Hier is het gelukkig niet druk. Roos pikt direct een hokje in voor haarzelf, haar pop, de poppenspullen en vooruit Lucas mag er ook bij. Pop en Lucas krijgen om en om het poppenflesje. Snel shirt en rok uit, met mijn sneakers nog aan pas ik in hoog tempo bikini’s. Dan vindt Roos die bel in het pashok. En drukt er steeds op. In alle hokjes! Pashokdeuren klappen dicht, Roos giechelt en rent met haar klikkende cowboylaarsjes door de hokjes. Lucas begint ongedurig te kraaien. Ik was al snel aan het passen maar ga nu in een hogere versnelling. De verkoopster komt meermaals langs dankzij Roos haar belletjes en inmiddels is de hele pashokjes-ruimte overgenomen door mijn kinderen, de wandelwagen, speelgoed, geluid en een berg bikini’s die ik zelf op ‘gestructureerde hopen’ gecategoriseerd heb: leuk, afgekeurd, twijfel. Langzaam begint er ook een poeplucht te verspreiden en begint Lucas ronduit te brullen. Fuck it. Ik sleep ‘m snel het pashok in, laat Roos buiten staan en verschoon in een bikini, met mijn sneakers nog aan, op de grond, Lucas zijn poepbroek. Tegelijkertijd is Roos het niet eens met het feit dat Lucas wél in mijn hokje is en zij níet dus dreigt een driftbui te krijgen. Snel deur open. En dicht. Eenmaal binnen vraagt Roos mij de oren van de kop met dezelfde vraag op al mijn antwoorden: “Waarom? Waarom? Waaaaarommm mama?!” Ongezien een luiertje verschonen zit er niet in.
Ondertussen beveel ik mezelf om te kiezen. Denk Karin, dénk! Ik twijfel over een bikini waarvan het broekje in een ander filiaal verderop er nog is. Of degene die ik aan heb en die ook superleuk is. ‘Oude Karin’ had alles op alles gezet om dan toch echt even de volledige bikini in volle glorie te willen bekijken, te passen en dan weloverwogen te kiezen. Wat in mijn eentje toch al snel 45 minuten duurt. Met 2 kids minstens een uur. ‘Mama Karin’ denkt: “Fuck it. Dan moet ik daar weer heen en dit hele circus overnieuw. Deze is ook leuk. Naar de kassa!”
