Linda(28 jaar) mama van Julia (11 maanden) woont samen met haar vriend in het hartje van Den Bosch. In het dagelijks leven is Linda naast een hippe mama ook nog eens juffrouw van een klas vol kleutertjes. Linda maakt de meest hilarische dingen mee in haar kleuterklas. Dit deelt ze graag met jullie!
Als juf heb ik als taak les te geven aan de kinderen in mijn klas en ze te begeleiden in hun sociaal-emotionele ontwikkeling. Maar hoe ga ik om met een kind met diabetes in de klas?
Alle scholen zijn dit schooljaar gestart met passend onderwijs. Dit betekent dat zij verantwoordelijk zijn om ieder kind – of het nu een autist, adhd’er of een leerling met een lichamelijke handicap is – een plek te bieden. Iedere school kent kinderen met medische problemen. Denk aan (ernstige) allergieën, epilepsie of suikerziekte.
Vorig schooljaar is Noah bij ons in de groep gekomen. Een lief en vrolijk jongetje, leergierig en heeft veel vriendjes. In het begin was het best even spannend en voelde het als een grote verantwoordelijkheid. Ik was onzeker; wat als er iets fout gaat? Wat kan er dan gebeuren? Inmiddels zie ik het als een bijzondere taak en heb ik een belangrijke rol rondom de zorg van Noah. Om kinderen met suikerziekte te helpen hoef je geen arts te zijn, wél moet je altijd alert zijn. Je kunt van diabetes niet een dagje vakantie nemen. Diabetes gaat altijd door. 24 uur per dag, 7 dagen in de week. Dit betekent voortdurend opletten op eten, traktaties, beweging, medicatie en andere bijzonderheden. Nog belangrijker is dat ik de verschijnselen van een hypo (lage bloedglucosewaardes) of hypers (hoge bloedglucosewaardes) herken en er meteen actie op kan ondernemen, omdat Noah anders buiten bewust zijn kan raken.
Noah gaat er verbluffend goed mee om. Hij kijkt niet op of om tijdens de vaste prikmomenten en zelfs als je twee keer of vaker moeten prikken is dit geen punt. De andere kinderen in de klas zijn nieuwsgierig en heel behulpzaam. Ze voelen dat ze een steun voor Noah zijn. Noah mag én kan met (bijna) alles meedoen. Wel bedenk ik van te voren wat het effect is van de activiteit op zijn bloedsuiker. Afhankelijk daarvan pas ik de hoeveelheid insuline en/ of het eten aan. Samen met Noah en zijn ouders zoek ik naar mogelijkheden. Ik denk in oplossingen in plaats van belemmeringen.
Ook voor zijn moeder is het niet altijd gemakkelijk. Het kost haar veel emotionele kracht om Noah elke dag naar school te brengen. Een combinatie van grote bezorgdheid en het willen beschermen van haar kind maakt dat loslaten en de zorg overdragen aan de juf hartstikke moeilijk is.
Het vertrouwen moet groeien, maar ik sta voor ze klaar om te helpen waar ik kan, want alle kinderen verdienen toch een plek in het onderwijs?
You might also like
