Na een supervermoeiende week met pas geopereerde en zieke Kobe, enkele strakke deadlines en fotoshoots voor het boek, leek het alsof ik weer in het babytijdperk terecht was gekomen en was er van een leuke mama in huis niet veel meer te bespeuren. Gelukkig ben ik nogal optimistisch ingesteld en geloof ik dat alles altijd goed komt. De meeste dingen toch. En geloof ik ook dat mama zijn, ondanks de moeilijke momenten, gewoon ook leuk kan zijn. Ik zet de leuke dingen even op een rijtje, zodat jullie dat zeker niet vergeten in alle drukte. Onthoud dit als je volgende week Moederdag viert!
1. Ik knuffel meer dan ooit tevoren
Ik ben een echte knuffelmama, ik heb een knuffelvent en gelukkig zijn onze kinders echte knuffelbeesten! Het gevolg? ’s Avonds als ik thuis kom van mijn werk, staan er vier kinderhandjes klaar om hun mama te knuffelen, allebei tegelijk. Meestal vechtend om wie eerst mag. Heerlijk om na een drukke dag, vijf minuten tot rust te komen op de zetel met twee knuffelkindjes op je schoot.
2. Ik koester ALLES, maar dan ook echt alles
Alle eerste keertjes, koester ik. Het eerste stapje, het eerste dadatje, de eerste keer ‘mama’ horen, ja zelfs het eerste plasje op het potje! Liefst met een vreugdedansje erbij.
Alle herinneringen aan onze kindjes, houd ik bij in een koesterdoos: de zwangerschapstest, de geboortekaartjes, de eerste kousjes, de eerste schoentjes, het eerste babypakje… Alles wat jullie doen en laten schrijf ik op mijn blog (www.leukewereld.blogspot.be) uit in brieven aan mijn kinders, leuke om later nog eens te herlezen.
3. Ik voel mij voor altijd verbonden
Toen ik pas moeder werd, had iedereen mij gewaarschuwd. Weg vrijheid. Voor altijd verantwoordelijkheid. Maar je wel voor altijd verbonden voelen met je gezin, met de vader van je kinders en daar doen we het toch allemaal voor, nietwaar? Je bent nooit meer alleen (al hunker je soms wel naar avonden waarop je wel eens alleen kan zijn en je ding kan doen om daarna te beseffen dat je je monstertjes keihard mist, ook dat is moederschap!)
4. Ik mag af en toe eens lekker een potje mee huilen
Soms slaat de vermoeidheid zo hard toe, dat je spontaan zou beginnen mee huilen met je jankende kinderen. Zeker als ze allebei tegelijk aan het huilen zijn omdat ze geen koekje krijgen. Of omdat hun speelgoed op de grond is gevallen. Of omdat ze gewoon hun goesting niet krijgen. Weet je wat? Huil gewoon een potje mee, dat kan verdorie deugd doen!
5. Ik mag zelf (af en toe) weer kind zijn
Verhaaltjes voorlezen die ik stiekem zelf ook nog graag lees, met de poppen meespelen en terugdenken aan je eigen kindertijd, dinosaurussenfases meemaken en er zelf leuke dingen mee knutselen, daguitstapjes plannen naar plaatsen waar je anders nooit zonder kinderen naartoe zou durven. Je kinderen maken van je huis en de wereld weer een grote speeltuin!
You might also like
