Ik ben Melissa, 25 jaar en trotse mama van dochter Liv (14maanden) en samenwonend met mijn lief! Ik werkte als pedagogisch medewerker op een kinderdagverblijf maar nu richt ik mij vooral op mijn dochter en doe dat met veel plezier. Saai? Absoluut niet! Verder ben ik een ‘health freak’, verslaafd aan latte’s, en dol op Instagram.
Mijn favoriete tijd van het jaar is aangebroken, kerst! Overal lichtjes, cadeau’s en gezelligheid. Het breng het ultieme zoete gevoel bij mij naar boven. En nu dat ik een gezin heb nog veel meer. Vrije dagen heerlijk samen gezellig spenderen. Maar ook nog meer dankbaar zijn dan dat je normaal gesproken al bent.
Maar halleluja wat een week!
Zondag avond zaten we lekker in een restaurant een hapje te eten totdat ineens echt alles omsloeg in hectiek! Het ene moment zit je met een glas wijn in je hand, het andere moment zit die hand helemaal onder… Liv had last van een gevalletje eenmalige buikgriep waar je u tegen zegt en zat ineens tot aan haar nek toe onder de poep. Gelukkig was ik mega goed voorbereid.. NOT! Geen reserve kleding of iets mee. Hoofdgerecht afbesteld, en met een een onverantwoordelijke snelheid naar huis, dit kind moet NU in bad. Afijn, kind in bad en naar bed, autohoes in de wasmachine, romper in de prullenbak daar was geen beginnen meer aan en echt dood op stapte ik de bank op, rust. HA dat plan ging niet door. Net op dat moment ging mijn telefoon en was het mijn hoogzwangere zus, “Mel het is begonnen..” Top, leuk, kalm blijven ik kom er aan!
En ja hoor, 24 uur verder (bikkel), maar maandag avond ben ik de meest trotse tante van de wereld geworden! Mijn tweelingzus-beste vriendin is mama geworden van een prachtige dochter Kate Vivian. Ik ben verliefd!
Ik had de eer om bij de bevalling te mogen zijn, wat is dat toch iets magisch. Maar ook verschrikkelijk, spannend en zenuwslopend. Haar zo te zien strijden, ik trok het echt slecht. Paniek aanvallen op de gang handelen, buiten roken (en ik rook niet), ik was compleet de weg kwijt. Wat ik overigens weer heel goed ging verbergen als ik weer de kamer bij mijn zus in liep. Zij mocht absoluut niets merken, want kom op er heeft er maar een iemand het echt zwaar op dat moment, en dat is de mom 2 be! Die officieel het stoerste wijf is. Moet het toch even melden.
Aangezien ik van de ‘last minute’ ben, moesten natuurlijk alle boodschappen en cadeau’s nog gehaald worden voor de kerst en het huis van mijn zus moest ook nog versierd worden, wel zo leuk thuiskomen. Dat in combinatie met 24 uur geen slaap door de bevalling en een zieke vent thuis (en mannen die ziek zijn maken troep, kan er ook nog wel bij) is geen combi.En had ik al gezegd dat mijn rekeningen geblokkeerd zijn, nadat ik iets verkocht heb aan een oplichter waar ik dus geen idee van had. Aangifte doen, hopen dat ik het geld terug krijg, het kan er allemaal niet bij, maar geen keus. Echt slaapwandelend zweefde ik in de rondte. Ik was overal maar niet op aarde zeg maar. En dan was daar ook nog mijn mini, die heel goed aanvoelde dat er dingen aan de hand waren en dus aandacht wilde, die ik niet kon geven. Hectisch was het woord hiervoor en dat is nog zacht uitgedrukt, maar we did it!
De kerstdagen zijn weer gezellig en heerlijk,we zijn weer wat op adem gekomen en tegelijkertijd zitten we weer helemaal tot aan de nok toe vol, en verlang ik naar juices, smoothies en salade’s! Elk jaar neem ik me weer voor, niet hysterisch los te gaan op het eten maar het mislukt. Ik ben er het hele jaar zo bewust mee bezig, dat ik dat het echt los wil laten op deze dagen. Gevolg dus dat je veel te veel eet. Ook voor Liv is het feest, want waar ik normaal echt streng ben met wat zij mag en niet, laat ik ook dat met kerst los. Ja hoor kind tuurlijk mag jij een chocolade kransje. Door al het mee eten krijg ik haar avond eten er niet meer in maar he het is feest! Let it go! (Sorry mama’s, meest irritante zin van het jaar gok ik?)
Ook maakt het mij altijd wat melancholisch. Weer een jaar voorbij. Op oudejaarsdag gebeurt het standaard overdag al twee keer dat ik zomaar in tranen kan uitbarsten. Geen idee waarom. Afscheid nemen is niet echt een sterk punt van mij, en ook al gaan we de volgende dag gewoon weer verder waar we gebleven zijn, het voelt elk jaar weer ‘apart’.
Maar wat een heerlijk jaar was het. Een geweldig meisje van 1 jaar waar ik me elke dag weer suf mee geniet en die dit jaar van een kleine baby naar een eigenwijze dreumes is gegroeid, een hele lieve vent waar ik gelukkig mee ben en veel van hou, dat mijn tweelingzus een prachtig meisje op de wereld heeft gezet, familie die gezond is en waar we het altijd weer gezellig mee hebben, fijne vriendinnen waarmee ik heerlijk kan lachen en relativeren. En natuurlijk bloggen voor Mama Glossy! Mijn hobby schrijven, waarmee ik nu eindelijk wat kan doen. Dit alles maakt het tot een geweldig jaar.
2015 ik ben klaar voor je. Op naar nog meer mooie momenten!
Alvast een gelukkig nieuwjaar!
Liefs,
Melissa
You might also like
