En dan is hij 4!
Ik had hem nog maar net uitgeperst en het ging al door me heen… 1 keer knipperen met je ogen Merel en hij is 4. Ja, alle clichés zijn waar. En al helemaal bij de jongste. Dus daar is dan het afscheid, afscheid van een fase. Van baby, dreumes en gezellige peuter. Wat zal ik het missen. Maar wat ben ik ook blij dat hij gezond groot groeit en het leven hem nu al ruimschoots kansen biedt. Hij mag naar school!!!
En nee, ik ga niet door met broeden. Het is door me heen gegaan toen mijn vader overleed, 2 maanden geleden, ik wil nu nieuw leven maken, dacht ik. Gelukkig kan mijn verstandige ik, mijn romantische ik, tot de orde roepen en voorkom ik bij mijn man een paniek aanval.
Mijn idee was om lekker uit te pakken op zijn verjaardag, ook al zijn het hectische tijden zo vlak voor Kerst. En functioneer ik ook niet optimaal door het onderhuidse verdriet van het verlies van mijn vader. Soms wel lastig vind ik, op bijvoorbeeld Instagram, lijkt mijn leven zo lekker georganiseerd. Nou, niks is minder waar. Door het minste ben ik al van slag. Worstel ik me dagelijks door bergen was en kind verwant spul (dat zie je niet op Insta hè) Ik ben ook helemaal niet gek op verjaardagsfeestjes. Ben altijd heel blij als het weer achter de rug is. Heb even gauw uitgerekend hoeveel kinderfeestjes ik al heb georganiseerd en overleefd: 46!! Maar ik verlies niet de moed, ik mag er namelijk nog een hoop bedenken. Dat is het ook hè, als ze naar school gaan… dan spelen de kinderfeestjes op word je wel of niet uitgenodigd, wordt het koekhappen en zakdoekleggen of mag je als fotomodel op de foto. Pleun zal zich straks moeten verhouden tot de andere kinderen in zijn klas, verlegen als hij is, zal het wel even duren, schat ik zo in. De wekelijkse zwemles hijgt ook al in mijn nek, nou ik wacht mooi tot hij 5 is. Dat zeggen ze er allemaal niet bij als je je baby in je armen hebt toch? Maar nu weet ik natuurlijk heel goed wat hem allemaal te wachten staat.
Maar goed, met de moed, bijna in mijn schoenen en de tranen achter mijn ogen, ging ik met mijn steun en toeverlaat aan de slag, degene die altijd online is als ik niet kan slapen, degene die de dingen altijd mooi kan verwoorden, me altijd een beetje jaloers maakt, maar me vooral motiveert om de dingen beter te doen, mooier te maken. Jaaaaaaa, Pinterest baby!
Ik probeer elk feestje iets waar te maken van wat ik ooit heb gepind. Dus als je dacht dat ik zelf zo creatief was, nee sorry, nou een beetje misschien.
Dus hierbij wat foto’s van het afgelopen feestgedruis van Pleuntje, onze Benjamin.
En voel met me mee ….
You might also like
