Hiep hoi, vakantie!!!! Inpakken, inladen, kids opvouwen in de auto en gaaaaaaan!!
We rijden in de nacht achter mijn zussen met hun mannen en baby’s aan. Rob rijdt tot het donker wordt en ik rijd tot de zon weer op komt. Dit werkt al jaren prima, zeker ook het ’s nachts rijden is een formule die ons heel goed bevalt… Onze bloedjes vallen na de gebruikelijke opwinding meestal rond 11-en in slaap. Bij elke tank-stop worden er wel een paar wakker, handig om even te plassen en door!! Het is een leuke route naar onze vakantiebestemming. Na 10 uur rijden komen we bij de veerboot om de Gironde over te steken, dikke pret.
De eerste dag is altijd even afzien, om de beurt bijslapen, de bagage uit de auto halen en kwartier maken in onze (best luxe) stacaravan. Wij zijn moe en de kinders hebben energie voor 10 dus die duiken het zwembad in en verkennen de camping.
’s Avonds zien we de zon in de zee zakken en ik voel me gelukkig, gelukkig dat we veilig zijn aangekomen, dat de camping gaaf is en dat ik zulke fijne mensen om me heen heb.
Deze eerste week heeft hoge pieken en diepe dalen… Met een puber op vakantie is het soms op eieren lopen.. Ze is zo blij als ze even herenigd is met haar bff, die logeert een nachtje bij ons op de camping… We zien de meiden bijna niet, ze trekken zo’n beetje hun eigen plan. Ik ben blij voor haar, dat ze voor 2 dagen een medestander heeft.
De avond na het afscheid tref ik haar huilend in bed, ik ging ervan uit dat ze haar bff nu al miste.. Maar het had iets te maken met een jongen, screenshots van WhatsApp gesprekken waarin nogal gemene dingen stonden over mijn bijna 13 jarige dochter… Okee, dacht ik, mijn kind is in nood, ik moet haar serieus nemen, troosten en gerust stellen. Ergens ben ik opgelucht dat ze me vertrouwt en we erover praten. De volgende dag koopt ze toch maar Wi-Fi, blijkt een goede zet te zijn, de lucht is geklaard, verontschuldigingen zijn gemaakt en ze is weer haar oude zelf.. Het kost 5 euro voor een dag Wi-Fi, maar dan heb ik er ook een gezellige dochter voor terug!
Een hoogtepunt was op een avond toen we naar het restaurant gingen omdat Fien en Bobbie er lucht van hadden gekregen dat daar elke avond vanaf half 10 iets te doen is.
Er was kinderdisco: op zijn Frans! Als kers op de taart kwam er vanuit het plafond schuim naar beneden. Ik heb ze nog nooit zo snel zien rennen. Fien en Bob dan, want Sam en Mik voelen zich daar al te groot voor…
Het enthousiasme in hun ogen, het dansen in het schuim, het deed mijn moederhart sneller kloppen, het maakte 10 sprongetjes per minuut, het barstte bijna uiteen van geluk!
De avond voor vertrek concluderen we dat, ondanks dat de kinders onderling veel zeuren (over wat we eten, waar we eten, wanneer we gaan zwemmen, wie waar slaapt, waarom er geen Wi-Fi is) en elkaar geregeld dwars zitten, we het enorm naar ons zin hebben gehad en dat we nog wel langer op deze camping hadden willen blijven. Maar de week zit erop en we reizen verder naar het zuiden om nog een week te vertoeven op het platteland in een dorp waar mijn moeder op haar zestiende au-pair is geweest… Om die reden mogen we in het boerderijtje verblijven van de burgemeester van het dorp!
Mijn oom heeft hier een huis gebouwd en daar logeren mijn zussen, hebben mijn ouders de caravan in de tuin geïnstalleerd en onze kinderen pendelen op en neer.
Deze week bestaat uit: op de nieuwe trampo bij mijn oom, tafeltennissen, volleyballen, zwemmen in het Lac, cavia’s verzorgen van het oude au-pair adres van mijn moeder, dorpsfeesten, marktjes aflopen en veel tafelen met familie…. Vakantie is fijn!
You might also like
