Natalie (30) is getrouwd met Ties (32) en sinds juli 2014 is ze de hele trotse mama van Mila! Samen wonen zij, met de katten Fons en Frits, in Berlicum, een dorpje vlakbij ’s-Hertogenbosch. Naast haar moederschap werkt ze nog vier dagen per week als communicatieadviseur. Wat Natalie allemaal meemaakt deelt ze graag met jullie!
Even weg…
Het is niet mijn bedoeling om iemand jaloers te maken, maar op het moment dat ik deze blog schrijf voel ik me als een godin in Frankrijk 🙂 Mijn uitzicht is namelijk de zee! Opgeleukt met een stralend zonnetje en een gevoelstemperatuur van 25 graden! We zijn een weekendje in Vlissingen. Wie is we? Mijn twee lieve vriendinnetjes, en ik! Ja je leest het goed, zonder mannen en kinderen, heerlijk relaxen! Tenminste dat is de bedoeling… Want ik ben voor het eerst twee nachten weg van lieve kleine Mila!
Dat moet goed komen lijkt me, voor Mila wordt goed gezorgd en mijn man kan zich prima zelf redden. Dat zegt mijn verstand tenminste wanneer ik het logisch beredeneer, mijn gevoel ziet het toch net wat anders. “Lief, als het nu ineens warm wordt moet ze wel een andere slaapzak aan hè, ik leg die wel alvast klaar. Weet je eigenlijk nog hoeveel melk ze tegenwoordig ’s middags krijgt…? Ik schrijf het wel eventjes op. Ow ja voor je het vergeet, ze moet vanavond nog wel in bad hè!” “Ja schat! Ga nu maar, alles komt goed!” Kijk, dat hoor ik graag, en geloof ik ook echt hoor… Maar toch wil de controlefreak in mij alles strak geregeld achterlaten. Een woord wat de laatste tijd ineens veel opduikt is ‘loslaten’. Ik lees het overal en hoor het van andere moeders, de afgelopen tijd begin ik steeds meer te begrijpen waarom dat zo is. Deze situatie maakt dat weer eens even haarfijn duidelijk 😉
Ik heb er zin in! Met z’n drieën eindelijk ongestoord bijkletsen, lekker eten en drinken. Dat schiet er de laatste tijd vaak bij in, vast erg herkenbaar voor jullie. Ten eerste omdat ik het zelf gewoon druk heb, en niet geheel onbelangrijk mijn vriendinnetjes hebben het ook druk. De ene met een drukke baan en twee kids, de ander met haar eigen bedrijf. Erg fijn dus dat deze weekendjes bestaan!
De locatie is top! Een huisje op het strand pal aan zee. Er daadwerkelijk komen (inclusief bagage) had wat ingewikkeld kunnen worden, maar met een keer lief lachen krijg je als vrouw altijd meer voor elkaar dan je van te voren denkt. De ‘bagage man’ stond al te wachten toen wij aan kwamen rijden, en zou meteen doorrijden naar het strand. Hmm, dat bood perspectief. “Zeg meneer, mogen wij dan niet meteen meerijden…?”. “Ow ja hoor, ga maar zitten. Gezellig!”, was het antwoord. Kijk dat was een goed begin van onze mini vakantie.
Met enige regelmaat ontvang ik een berichtje van het thuisfront met filmpjes en foto’s (lang leve what’s app), en alles gaat (uiteraard) goed! Op vrijdag was het gemis nog niet zo groot, ik vond het wel lekker rustig zo. Maar op zaterdagavond was ik toch stiekem wel blij dat ik morgen mijn twee schatten weer zou zien :-). Uiteraard hebben we een super weekend gehad met z’n drieën. Zoals voorspeld hebben we heerlijk gegeten, goede gesprekken gevoerd en genoten van de zon! Wat hadden we geluk met het weer, het eerste echte lente weekend in Nederland en wij zaten aan zee! Hoe leuk we het ook hebben gehad, iedereen was blij om zondagavond weer thuis te zijn. Mila was ook erg enthousiast om me weer te zien, wat ontzettend fijn om zo thuis te komen. Na een gezellige afsluiting van het weekend, compleet met mannen en kinderen, ben ik blij dat ik weer op de bank kan ploffen naast mijn lief. Op naar het volgende weekendje!
You might also like
