Eind oktober stapte ik in het vliegtuig om drie weekjes bij familie en vrienden in Nederland te verblijven. Samen met Lola en zonder mijn vriend stapte ik in het vliegtuig. Oh my, dat had ik zwaar onderschat!
Ik zie mezelf nog lopen, Lola in de draagdoek, twee tassen aan iedere arm en twee koffers aan iedere hand. Ik nam de bugaboo mee, daar hebben ze een speciale reiskoffer voor dus vandaar de twee koffers. Mijn hemel, wat een gedoe! Ik kwam bij de douane aan en moest Lola direct uit de draag doek halen. Alle handbagage werd door gespit en ondertussen stond het zweet op m’n rug. Bij Lola werd zelfs in haar luier (!) gekeken of er wat in zat. Heel goed natuurlijk die strenge controle, maar minder leuk voor Lola en mij. Eenmaal door de douane heen, kon ik weer rustig ademhalen. Hèhè, nu alleen nog het vliegtuig in en klaar.
Nou, mooi niet dus. We hadden maar liefst 3 uur vertraging op Aruba. Nou is vertraging op Schiphol nog niet zo’n punt, daar heb je zoveel leuke tentjes en winkeltjes waar je even naar binnen kunt, maar hier op Aruba is er vrijwel niets. Zaten we dan, drie uur te wachten. Toen eindelijk het vliegtuig er was dacht ik; yes, thank god. Zitten en pas weer over 9 uur opstaan, prima.
En weer, mooi niet dus. We hadden namelijk nog een tussenstop op Curaçao waarbij we het vliegtuig moesten verlaten, met spullen. Het vliegtuig zou ondertussen worden schoongemaakt. Waar ik al bang voor was gebeurde. Lola lag net eindelijk te slapen, want het was voor ons inmiddels al midden in de nacht. En weer opnieuw moesten we door de douane heen, weer een slapende baby uit een draagdoek halen. Weer werd Lola van top tot teen gecontroleerd. Dit keer vond ze het alleen niet zo leuk meer. Toen we door de douane heen waren, dacht ik dat we eigenlijk zo weer het vliegtuig in mochten stappen. Maar ook dat liep weer anders. Opnieuw vertraging, dit maal 2 uur. De airco’s deden het niet op Curaçao en dus was het bloedje heet. Waar is mijn vriend dacht ik, hoe lang gaat dit nu weer duren? We zijn ondertussen 8 uur verder en ik ben pas op Curaçao!
Lola raakte een beetje over verhit en werd super moe. Er was bijna niemand die mij even wilde helpen. Alle stoeltjes waren bezet, stond ik dan met mijn hele hebben en houden.. Uiteindelijk ben ik heel lief geholpen door een vader en zoon uit België. Zij hebben mijn tassen het vliegtuig in getild, mij getroost en zelfs een flesje aan Lola gegeven. Pff, wat was ik blij met deze mannen. Toen we het vliegtuig binnenstapte zag ik alle mensen kijken; Ohnee, niet naast mij met die baby! Maar Lola sliep als een roos. Een uur voordat we gingen landen in Nederland, heb ik haar wakker moeten maken. Ze was echt een droom baby in het vliegtuig, en wat was ik trots!
Je snapt nu natuurlijk dat ik enorm tegen de terugreis op zag. De dag we terug vlogen was ik ook enorm ziek. Buikgriep, en dat is wel het laatste wat je wilt in een vliegtuig. Met de nodige medicijnen gingen we ervoor. Dit keer geen tussenstop, gelukkig! Deze vlucht verliep vlekkeloos. Ik zat naast een enorm lieve man, er was een fantastisch lieve stewardess en achter mij zat een onwijs lieve vrouw die maar wat graag even op Lola paste zodat ik normaal kon eten (als ik het überhaupt al binnenhield).
Over twee weken gaan wij weer vliegen met Lola, dit keer gaat mijn vriend mee en is het maar een halfuurtje. Toch zou ik het zou weer doen. En voor de Mama’s die dit binnenkort ook gaan doen geef ik de volgende tips:
- Neem 1 stuks handbagage mee als je alleen vliegt, dan heb je tenminste nog 1 hand vrij.
- Doe je baby in een draagdoek. Dit vinden de meeste baby’s heel fijn en vallen dan lekker in slaap.
- Kijk of je een tussenstop hebt of niet, dit kan ik je echt afraden met een baby. Je moet dan namelijk nog een keer door de douane.
- Probeer relaxed te blijven, dan is je baby dat vaak ook.
- Wees niet bang dat je baby gaat huilen in het vliegtuig, je kunt er toch niets aan doen als het gebeurt.
Liefs, Natalie
You might also like
