Het is zover, Randy is naar Italië voor zijn werk. Alles moest nu af zijn in huis, tot in de puntjes perfect. In grote lijnen is dat gelukt. Maar nog niet helemaal naar mijn tevredenheid. (Je bent een perfectionist of je bent het niet…) Dus voorlopig blijf ik nog wel even door rommelen in huis. Maar dat hoort er misschien ook wel gewoon bij. Bij die fijne nesteldrang. We zijn afgelopen week elke dag wel bezig geweest in huis. Zo heb ik mijn hele kledingkast leeg gehaald en opnieuw ingeruimd, de zolder opgeruimd, de wieg neer gezet en opgemaakt, een droomvanger gemaakt voor op de babykamer. Randy heeft wat spullen naar de kringloop gebracht, de box neergezet, de ramen gezeemd, het gras (extra kort) gemaaid, het kippenhok schoon gemaakt en voer voor 3 weken neer gehangen (omdat ik dat hok niet in wil) en samen met mijn ouders ons bed op klossen gezet. En Jaelyn, die wilde ook graag met alles helpen. Ze wil alles weten van alle babyspullen, waar het allemaal voor is. En vervolgens zegt ze dan: “Oh dat kan ik wel doen bij de baby, mama.” Zo gaat zij straks de volle luiertjes uittrekken, de baby wassen en aankleden en de muziekjes aanzetten van knuffeltjes en de box mobiel. Oh ik ga het zo makkelijk krijgen straks, met mijn grote hulp en tweede moedertje voor ons kleine meisje samen.;)
Nu dus 18 nachtjes zonder papa… spannend! Ik wist het al maanden, dat hij 2,5 week op oefening zou gaan wanneer ik 36 weken zwanger zou zijn. Hoe dichter bij het kwam, hoe meer ik had verwacht het toch wel benauwd te krijgen wanneer hij weg was. Maar dat is helemaal niet zo, gelukkig. Ik ben er eigenlijk wel heel rustig en nuchter onder. (Had ik eigenlijk ook wel kunnen weten, want zo ben ik nou eenmaal.) Het loopt zoals het loopt. Wel hoop ik heel erg dat ons kleine meisje pas komt wanneer papa weer thuis is. Niet eens zozeer voor mijzelf, maar vooral voor Randy. Want tuurlijk zou hij het erg vinden als hij de bevalling mist. Van te voren hebben we nog even de bevalling besproken met de verloskundige. Volgens haar is de kans nihil, als het begint terwijl Randy in Italië zit, dat hij op tijd thuis is om de bevalling mee te maken. Gezien ik mijn vorige bevalling in 2 uur tijd van 1cm naar volledige ontsluiting ging. Dus nu duimen dat de kleine meid wacht met komen tot papa thuis is. Duimen jullie mee voor ons?
Wordt vervolgd.;)
We maakten nieuwe outfit foto’s voor Kindermodeblog, waarbij we de grootste lol hadden samen.
Onze kippenvriendin. Elke dag wil ze even met de kippen knuffelen en ze aaien of met ze “spelen”. Ze mogen ook wel in de tuin los lopen, alleen houd ik daar zelf niet zo van want dan moeten we (nouja, Jaelyn, want ik pak ze zelf niet op) ze ook weer vangen en vervolgens alle poep van de tegels spuiten. Allemaal onnodig werk naar mijn mening en naarmate mijn zwangerschap vordert doe ik dat dus ook steeds minder.
Dit is de droomvanger die ik maakte voor de babykamer. Geïnspireerd op de Bisou de Lou droomvanger, die op Jaelyn’s kamertje hangt. Ik zal komende week eens wat meer foto’s gaan maken van de babykamer, zodat ik volgende week meer kan laten zien.
Jaelyn wil alles doen voor de baby. Ze kan niet wachten tot haar zusje er eindelijk is. Zo lief! Hopelijk valt het haar niet tegen als haar zusje er is en ze merkt hoeveel tijd en aandacht zo’n baby’tje nodig heeft… De hangertjes voor box mobiel zijn besteld en deze week volgt ook de boxmatras hoes die mijn moeder voor mij heeft gemaakt.
Ik maakte een aftelkalender voor Jaelyn, zodat het voor haar inzichtelijk is hoe lang papa weg blijft. 18 nachtjes. De eerste stickers zijn inmiddels geplakt, de kop is eraf. Ze vindt het super leuk om stickers te mogen plakken. Dat verzacht het gemis ook een klein beetje.
Lees hier de vorige blog van Nienke terug
