De dag voordat we op vakantie gingen begon Jaelyn te hoesten. Als ze nu maar niet ziek wordt dachten we. De dag van vertrek was ze daarnaast ook erg prikkelbaar. Als je “boe” riep ging ze al huilen, zo. Nou maakte de hele dag reizen dat er niet echt beter op, maar gelukkig kon ze nog altijd lief en vrolijk zijn tussendoor. Ze was niet helemaal fit en dat kon je wel merken aan d’r. Ze heeft flink gehoest, op maandag een keer gespuugd toen we eigenlijk onderweg waren om uiteten te gaan, was moe en wat hangerig en prikkelbaar. Gelukkig had ik mijn draagzak mee. Zo kon Jaelyn af en toe even chillen of slapen in Lovy’s wandelwagen. Waar ze al meer dan een jaar niet meer in gaat, maar waar ze nu zelf om vroeg. Vanaf dinsdag (we gingen van donderdag t/m donderdag) keek ze iets helderder uit haar ogen en was ze weer een stuk energieker. Toen was Lovy inmiddels, vanaf maandag, begonnen te hoesten en, net als ikzelf, flink verkouden geworden. Toen hebben we ook voor Lovy hoestdrank gehaald. Inmiddels ben ik met de meisjes bij de huisarts geweest, waar ze weer een ander drankje hebben gekregen en zijn zij zo goed als opgeknapt. Lovy snottert alleen nog wel. Ik zelf ben nog niet echt opgeknapt en heb er zeer waarschijnlijk (heb nog geen huisarts bezocht, voor kinderen en volwassenen is hier in Duitsland apart) een (voorhoofds)holteontsteking bovenop gekregen. Ik voel me echt slecht, m’n hoofd knalt uit elkaar, elke beweging is pijnlijk en ik ben doodop. Vandaar ook dat ik 4 dagen heb gedaan over het schrijven van deze blog. (oeps) Maar Randy helpt me waar hij kan en verder is het een kwestie van tijd.
Mede doordat de meisjes om de beurt moe en hangerig waren en ze de gebruikelijke sprankeling in hun oogjes misten heb ik wat minder foto’s gemaakt op vakantie. Daarnaast was ik zelf ook niet helemaal fit. Achteraf heb ik spijt natuurlijk en vind ik dat ik veel te weinig foto’s gemaakt heb. Maar we hebben in elk geval fijne herinneringen gemaakt samen en we hebben intens genoten. Dat is het belangrijkst natuurlijk. Ook de meisjes hebben gelukkig wel kunnen genieten. Ze konden nog steeds lachen, dat scheelt!
Het was wederom leuk om te zien hoe snel Jaelyn dingen oppikt. Iedereen smolt als ze “obrigada” zei nadat ze haar eten of drinken gebracht kreeg. En een keer zaten we op een terrasje toen er naast ons een Duitse familie zat met een baby die iets ouder was dan Lovy. De baby trok steeds naar Jaelyn toe en Jaelyn vroeg ineens aan de moeder van de baby: “What is her name?” “Clara” antwoordde de moeder. “Oh, beautiful” zei Jaelyn. “My name is Jaelyn.” “And my sister’s name is Lovy.” Wij waren enigzins verbaast, naast het feit dat ze zomaar tegen vreemden begint te kletsen, dat ze het ook zo goed wist te verwoorden in het Engels. Ik ben zo trots op haar. Mijn kleine meisje wordt groot.
We hebben genoten van de Algarve. Ik moet eerlijk bekennen dat ik van tevoren niets heb opgezocht over de omgeving. Ik ging er blanco heen en ben daar verrast door de schoonheid van de Algarve. Vooral de prachtige strandjes en de indrukwekkende rotspartijen en kliffen. Maar ook de sfeer in de stadjes en dorpjes, vol met van die prachtige smalle straatjes en sfeervolle pleintjes. We hadden een auto gehuurd en daardoor konden we heerlijk gaan en staan waar en wanneer we wilden. Zo hebben we best veel gezien. We hebben uiteindelijk niet gezwommen in het zwembad bij ons appartement. Waar ik me wel een beetje schuldig om voelde naar Jaelyn toe, maar ze heeft er ook niet meer om gezeurd of gevraagd. Het zwemwater was ook wel (te) koud en Jaelyn was al wat ziekjes. We zijn wel lekker naar het strand geweest. Een keer een hele dag en verder tussendoor wat kortere bezoekjes op de route. Daar heeft ze ook niet gezwommen, want het water was nog behoorlijk fris. (zeg maar ijskoud) Maar ze heeft lekker door de golven gerend en in het zand gespeeld. Iets waar ze intens van geniet. Lovy heeft ook kennis kunnen maken met het strand en ze vond het geweldig.
Het was zo mooi en het is ons zo goed bevallen dat we misschien nog wel eens terug gaan. Eigenlijk zeggen wij altijd dat we het zonde vinden om vaker naar dezelfde plek terug te gaan en dat we dan liever andere plekken van de wereld zien, maar toch hebben we nog niet alles gezien van de Algarve. Dus wie weet. We hebben ook wel rustig aan gedaan elke dag. Geen gehaast. We hadden geen planning of programma met wat we gingen doen of wilden doen. Gewoon op ‘standje vakantie’ en per dag en moment bekijken waar wij en ook de kids behoefte aan hadden. Het was ook super gezellig met mijn ouders erbij en extra fijn, nu we elkaar minder vaak zien, dat we nu extra veel tijd met elkaar hadden.
We boffen echt zo met onze lieve meisjes. Want zelfs ondanks dat ze niet helemaal lekker waren, waren ze weer bijzonder lief, makkelijk en flexibel. Nou zijn wij zelf al niet heel erg ritme mensen en meer het type go with the flow. En ergens ben ik er van overtuigd dat je dit ook kan overbrengen op je kindjes. Maar ook het slapen ging heel goed. Dat is toch afwachten in vreemde bedden. De laatste twee ochtenden sliepen ze zelfs uit tot 9:30 uur! Nou gingen ze ook wel later naar bed elke avond, maar daar is het ook vakantie voor vind ik. Nu moeten we alleen, eenmaal thuis, weer even een ritme terug zien te vinden. Dat valt met Lovy vaak niet mee. En zeker nu Jaelyn weer naar school toe gaat is ook dat even zoeken met het brengen en halen erbij. Maar ook daar vinden we onze draai wel weer in uiteindelijk.
Liefs Nienke
Lees hier ook de vorige blog van Nienke terug
Benieuwd naar de laatste kleding aanwinst van Nienke voor Jaelyn? Bekijk ‘m hier op Kindermodeblog
You might also like
