Roos, 33 jaar geleden geboren, 16 jaar samen met haar grote liefde, trotse moeder van twee jongens (januari 2014 & december 2015) en hun tweelingdochters (april 2018).
Na jaren verbouwen wonen ze in hun droomwoning op een prachtig rustige plek in Overijssel. In het dagelijks leven is Roos financieel adviseur bij een bank. Sinds de zwangerschap van de tweeling vindt ze het heerlijk om haar gedachten en ervaringen op te schrijven en te delen. En dat doet ze dus hier op Mama Glossy! Lees je mee?
Goud Vs Zwart
Dagen met gouden randjes. Ons leven zit er vol mee. Dagen waarvan je aan het einde van de dag denkt: dit was er één met een gouden randje. Of juist een kort moment. Glimmend omlijst.
Met een druk gezinsleven is het soms lastig ook juist de korte gouden momentjes te zien en te blijven zien. Even stil staan en kijken naar wat er om je heen gebeurd. Ik zou het nog meer willen doen, al ben ik me er na een cursus mindfulness een klein jaar geleden wel veel bewuster van geworden. Zwanger zijn van een tweeling was niet een dag met een gouden randje. Maar maanden omlijst met goud. Veel momenten om dankbaar voor te zijn. De echo’s, mijn groeiende buik, de schopjes.
Maar hoe zorg ik, nu ik bevallen ben, dat ik deze momentjes blijf zien? Nu ik mijn aandacht moet verdelen over 4?
Een boek over mindful zwanger zijn heb ik tijdens mijn zwangerschap voorbij zien komen maar zal er ook een boek mindful tweeling/peuter/kleutermoeder bestaan? Een handleiding gouden randjes blijven zien? Vol handige tips? En ergens achterin een portie tijd om het ook echt in de praktijk te brengen? Nee, eerlijk gezegd denk ik niet dat het bestaat.
Dus dan toch maar gele post it briefjes plakken met daarop steekwoorden als herinnering? En die tijd zullen we echt zelf moeten creëren. Dan toch die wasmand maar even laten staan en de stapel strijkgoed de rug toekeren?
Naast gouden randjes kennen we ook de zwarte randjes. Net als bij iedereen zit ook ons leven niet alleen maar vol gouden momentjes.
Twee jaar geleden overleed mijn moeder. Ze is maar 55 geworden. De periode voor haar overlijden en de tijd erna waren niet gemakkelijk. Ik heb nooit geweten dat je zo’n ongelofelijk groot verdriet kon hebben en dat het zo pijn kon doen en nog steeds doet.
Tijdens mijn zwangerschap leek het alsof deze verdrietige gevoelens op een andere manier binnen kwamen. Alsof ze nog intenser waren, nog harder aankwamen. Want als je zoals ik wederom in verwachting was wil je dit natuurlijk juist delen met degene die jou gedragen heeft. Met degene die jou onder haar hart heeft gedragen. Het gemis is er iedere dag maar was er de afgelopen periode een beetje extra. Wat had ik haar graag verteld dat ze weer oma is geworden. En dat het een tweeling is, twee meisjes! Dat 1 van de meisjes naar haar is vernoemd. En dat de meisjes net als hun grote broers ‘’haar’’ lange wimpers hebben ‘’geërfd”. Wat had ik graag samen met haar, net als bij de jongens, de eerste kleertjes voor de meisjes gekocht.
Tijdens de periode na het overlijden van mijn moeder vroegen mensen vaak hoe het met me ging. Mijn antwoord was dan vaak dat ik intens verdrietig was, dat het pijn deed maar dat er iedere dag dingen zijn om dankbaar voor te zijn. Er waren iedere dag, hoe moeilijk en zwaar ze ook waren, gouden randjes. En die zijn er nu ook volop. Naast het gemis van mijn moeder ben ik ook dankbaar dat ze heeft mogen ervaren hoe het was om oma te zijn. En ik geloof dat ze vanaf ‘’ergens’’ dit allemaal mee beleeft. Hoe en op wat voor manier weet ik niet. Maar ik geloof dat ze dit ziet. En we zullen de meisjes straks vertellen over die oma die ze niet gekend hebben maar die zeker hun oma is. Ik kon haar helaas niet bellen toen ik bevallen was. Het eerste moment dat ze haar kleindochters zou zien hebben we niet kunnen meemaken. Dat doet pijn en ervaar ik als een groot gemis.
We zijn de zwarte randjes misschien juist wel nodig om de gouden nog beter te herkennen. Om ze eerder op te merken. Verdriet en geluk liggen dicht naast elkaar. Heel dicht. Het verdriet om iemand die we moeten missen maar het grote geluk voor het prachtige gezin wat we hebben. Verdriet en geluk horen onlosmakelijk bij elkaar. Zwart vs. goud zal er altijd zijn. Zo is het leven.
Lieve groet,
Roos
Vorige blog van Roos gemist? Je leest hier alles over hun vakantie avontuur
You might also like
