Roos, 34 jaar geleden geboren, 16 jaar samen met haar grote liefde, trotse moeder van twee jongens (januari 2014 & december 2015) en hun tweelingdochters (april 2018).
Na jaren verbouwen wonen ze in hun droomwoning op een prachtig rustige plek in Overijssel. In het dagelijks leven is Roos financieel adviseur bij een bank. Sinds de zwangerschap van de tweeling vindt ze het heerlijk om haar gedachten en ervaringen op te schrijven en te delen. En dat doet ze dus hier op Mama Glossy! Lees je mee?
Hallo 2019
Het is inmiddels alweer half januari. Mijn laatste blog was van november. Iets met geen inspiratie en geen tijd. Of nou ja, ik gunde mezelf geen tijd. Rond de kerst hadden we twee weken vakantie. Wat was ik eraan toe. Nu is dat geloof ik meestal zo als je bijna vakantie hebt maar dit keer was het anders. Ik was moe. Iedere avond zodra mijn billen de bank raakten was dit een signaal voor mijn ogen om zich te sluiten. Om uren later wakker gemaakt te worden door manlief met de vraag of ik mee ging naar bed. Het soort vermoeidheid die ik alleen kende van de periodes dat ik zwanger was. Ik voelde me niet fit en had weinig energie. Tijd voor verandering. En laat januari nou bij uitstek de maand zijn voor verandering en goede voornemens.
Waarom wil ik zoveel? Waarom maak ik standaard te lange to do lijstjes om ’s avonds teleurgesteld te concluderen dat ik niet eens aan de helft ben toe gekomen? Toen de vakantie begon voelde ik letterlijk aan alles dat ik het anders aan moest gaan pakken. Dit ging niet meer op deze manier. Had ik het afgelopen jaar wellicht onderschat? Ondanks dat de meisjes het meteen erg goed deden na hun vroeggeboorte was de periode op de high care in het ziekenhuis een periode waar ik nog vaak aan terug moet denken. Wat was er veel gebeurd in korte tijd. Ik was 2018 begonnen met een dikke buik. Met in die dikke buik twee kleine meisjes. Met name het einde van de zwangerschap vond ik lichamelijk erg pittig. En toen besloten die twee kleine meisjes ruim 6 weken voor de uitgerekende datum dat ze klaar waren om ter wereld te komen. De trein waarin we zaten raasde maar door en door. De periode op de high care, de eerste periode thuis, de keizersnede en de complicaties tijdens de keizersnede waardoor het herstel lang duurde. In september ging ik weer aan het werk. Heerlijk vind ik het om te werken. Maar die 28 uur moeten iedere week wel gecombineerd worden met een druk gezin. De dagen en weken zijn overvol en het eerste wat ik de afgelopen maanden deed was mijn eigen tijd in de ijskast zetten. Voor mezelf had ik niet of nauwelijks tijd. Maar belangrijker nog: ik maakte geen tijd. Ik ging bij mezelf te rade. Waarom ging het de eerste maanden na de geboorte zo soepel en kwam ik mezelf nu zo tegen? Al snel vond ik het antwoord: ik gunde mezelf geen tijd. De me-time moest weer uit de ijskast samen met de energiegevers. Dus schreef ik al mijn energiegevers op een groot wit vel. Geen hoogdravende wensen maar “simpele dingen” zoals meer spelen met de kinderen, meer lummelen, meer sporten, lezen, af en toe een avondje naar de sauna, uit eten met mijn man of een vriendin, vaker in bad en meer schrijven. Gewone dingen om ervoor te zorgen dat de batterij voldoende gevuld blijft. Ik verlang niet dat ik ineens altijd een vol opgeladen batterij heb. Een gezin met 4 kinderen onder de 5 is nu eenmaal druk en kost veel energie. Maar voor ¾ vol en op tijd bijladen dat moet toch haalbaar zijn? Dus ben ik inmiddels sinds twee weken aan het sporten, 3 keer per week. Thuis achter mijn tablet volg ik braaf de aanwijzingen die een oud schaatser me geeft. Op ieder gewenst tijdstip te doen. Ideaal! Een echte sportliefhebber ben ik niet maar het geeft me wel enorm veel energie. En wie weet kom ik er ook nog wel iets strakker van in mijn vel te zitten. Op mijne vrije dagen (probeer) ik de boel meer de boel te laten. En op mijn to do lijstje zet ik nog maximaal 4 dingen. Zodat ik ’s avonds het lijstje wel volledig heb afgestreept.
Zal het vanaf nu dan allemaal alleen maar soepel verlopen? En bruis ik iedere dag van de energie? Vast niet. Maar wanneer het dan een dag niet zo goed gaat met die goede voornemens…..dan beginnen we de volgende dag gewoon weer opnieuw. Dat mag toch met goede voornemens?
Hallo 2019, ik heb er zin in!
Lieve groet,
Roos
You might also like
