Ik ben Priscilla, 31 jaar, alleenstaande moeder van Bobbi Anaïs, 18 maanden. Wij wonen in Amsterdam samen met Bloem, onze Jack Russel/Shi Tzu. Ik ben met een vriendin een webshop gestart die heel binnenkort online gaat, Stijlicoon.
Zo een week vakantie zit er weer op. Genoten van zon, zee, strand en mijn kleine griezel. En om heel eerlijk te zijn is het best pittig dag in dag uit, 24/7 met dochterlief te zijn. We hebben het super gehad samen maar ik had geen moment rust.
Thuis is het allemaal anders, dan hebben wij ons vaste patroon en ritme. Dan gaat ze naar haar vader, oma of de crèche etc. Bob gaat op vaste tijden eten en op een vaste tijd naar bed. In Marbella dus niet… Bob was werkelijk waar helemaal van de leg en tegen de tijd dat mevrouw gewend was gingen we weer naar huis. Weer een ander ritme aanwennen.
Eenmaal thuis aangekomen was ik zooooooooo blij! Kon mijn geluk niet op en Bob ook niet, die rende meteen naar haar keukentje.
Voordat wij vertrokken hadden we last van muizen. Dat kan natuurlijk in die oude huizen, maar ik ben zo bang voor die beesten. Elke dag keuken schoonmaken, stofzuigen en dweilen, het maakt niet uit, ze zijn er. We hebben Bloem en die is net zo bang. Nachtenlang heb ik wakker gelegen omdat ik weer een hele polonaise door het huis hoorde gaan. Doodeng, van angst deed ik maar de hele nacht de televisie aan om geen polonaise te horen van mijn huismuizen. Eenmaal terug deed ik even een check door het huis en ik wist niet wat ik zag. Ze hebben gewoon een housewarming gegeven zonder mijn toestemming. Overal keutels en zelfs in het bed van Bob en van mij. Als ik iets smerig vind, dan is dat het wel.
Volgende dag moest ik een plan maken, de woningbouw ingelicht en de GGD. Vader van Bob heeft meteen alle gaten gedicht met staalwol en pur. Ik heb overal lijmplankjes liggen om de muizen die nog vrij rond lopen te kunnen vangen. Het is heel zielig maar ik vind het nog erger voor mezelf en voor de gezondheid van Bob. Het is een plaag en alle buren hebben er last van. Ik hoop zo dat wij er binnenkort vanaf zijn en ik eindelijk de rust kan vinden met Bob en Bloem.
Tot volgende week!
Xoxo Priscilla