Ik ben Priscilla, 30 jaar, alleenstaande moeder van Bobbi Anaïs, 15 maanden. Wij wonen in Amsterdam samen met Bloem, onze Jack Russel/Shi Tzu. Ik ben met een vriendin een webshop gestart die (als alles volgens de planning verloopt) in januari online gaat, Stijlicoon!
Terwijl ik deze blog schrijf zit ik met brandende ogen, een loopneus en ijsvoeten in bed. Ik had mij de kerstdagen toch wel anders voorgesteld dan ze in bed door te brengen met alleen maar thee en af en toe een geroosterd broodje met smeerkaas.
Zoals elk jaar heb ik altijd weer de stress voor kerstcadeaus, boodschappen en niet te vergeten de aankleding van het huis. Alles was op en top geregeld, van tevoren bedacht waar en met wie ik de kerstdagen door zou brengen. Uiteraard met mijn lieve dochter. Totdat 24 december 2013 de griep toeslaat. Oh nee dacht ik dat gaat mij niet gebeuren, hup snel paracetamol erin, i.p.v. koffie over op de kruidenthee en gaan want ik moest alle boodschappen in huis halen. Ik ben razendsnel naar de Albert Heijn gegaan (want ik had natuurlijik weer de leukste recepten gevonden op de appie app), Hergo, bakkerij van Schaik en het wijnhuis in de Maasstraat voor de lekkerste wijnen want zonder wijn geen kerst. Gelukkig net op tijd alles in huis maar ik werd met het half uur beroerder. Ik ben gaan slapen totdat ik ’s avonds naar het eerste feestje moest. Kerstavond bij mijn oom en tante, hele visschotel uitgerukt, hapjes, wijn en noem maar op. Ik heb 3 happen genomen, 3 koppen thee, cadeaus uitgepakt en gezegd dat ik echt naar huis moest want anders zou ik de rest van de dagen niet meemaken.
Eerste kerstdag werd ik wakker. Kerstonbijt met mijn dochter… Ik kon niet meer, ik liep te zwalken en bleef zeggen, “Pris zet je eroverheen, want vanavond gourmet je met je vriendin en haar dochter”. Dag overleefd, gourmetschotel ook totdat ik thuis kwam. Bobbi in bed en ik gaf mezelf over aan de griep. Ik kon niet meer, alles waar je pijn in kan hebben had ik. Ik dacht paracetamol, fles water en slapen. Morgen een nieuwe dag want toen kreeg ik visite thuis.
Toen kwam het, ik werd wakker en kon helemaal niets meer. Ik keek in de spiegel en echt geloof me, ik ben nog nooit zo lelijk geweest met de feestdagen hahaha. Van de verkoudheid was mijn ader in mijn oog ook nog eens gesprongen. Huisartsenpost gebeld en wat bleek, een oor-en bijholtenontsteking. Fantastisch, meteen een antibioticakuur meegekregen voor een week.
Nu zit ik dan een paar dagen later, gelukkig iets opgeknapt maar lallend het nieuwe jaar ingaan zit er niet in. Bobbi en ik doen het rustig aan en proosten samen met een glaasje appelsap op het nieuwe jaar met veel nieuwe en leuke dingen.
Ik zou alle mama’s en mama’s to be een heel gelukkig nieuwjaar willen wensen met veel liefde en geluk met jullie kleintje(s)!!! Geniet ervan!
Tot volgende week!
Xoxo Priscilla
You might also like
