Ik ben Priscilla, 31 jaar, alleenstaande moeder van Bobbi Anaïs, 18 maanden. Wij wonen in Amsterdam samen met Bloem, onze Jack Russel/Shi Tzu. Ik ben met een vriendin een webshop gestart die heel binnenkort online gaat, Stijlicoon.
Je kunt de krant niet openslaan of er staan de meest bizarre verhalen in over moeders die hun kinderen iets aandoen. In welke tijd leven wij?
Vroeger toen ik die berichten las, kon ik mij daar niet heel goed bij inleven. Ik vond het natuurlijk wel vreselijk, maar nu ik zelf moeder ben kan ik mij het gevoel van liefde van Bob natuurlijk heel goed voorstellen. Maar dus niet dat je je kind kan ombrengen?
Vandaag las ik een artikel in de krant dat een moeder haar pasgeboren kinderen heeft omgebracht en heeft opgeborgen in een koektrommel en beautycase? Really? Hoe dan? Hoe ver ben je dan van het pad om zoiets te kunnen doen? Laten we eerlijk zijn, alle moeders kunnen hun eigen kind wel eens achter het behang plakken, maar zoiets doe je niet? En dan ben je de titel ‘moeder’ niet waard, laat staan dat je mag baren.
Laatst las ik een artikel op Facebook via mijn collega blogger Diana over een moeder die haar dochter alleen thuis liet om een paar dagen op date te gaan? Mijn mond viel werkelijk waar wagenwijd open. Je kind 5 dagen alleen laten en dan ook nog kunnen zeggen: ik had haar in bad gedaan en gevoed en in bed gelegd.
Mijn haren gaan er recht van overeind staan. Elke dag dat ik naar mijn meisje kijk smelt ik. Denk ik : wow ik ben zo gezegend met zo een prachtig kind, mooi van binnen en van buiten. Ze heeft al zo een eigen karakter en het wordt steeds mooier. Ik heb nooit geweten dat ik zoveel van iemand kan houden met mijn hart en ziel.
Bobbi is het mooiste dat mij is overkomen en samen hebben wij het leukste leven. Ik zal haar het gelukkigste meisje ter wereld maken, wat Bob natuurlijk al is.
Tot volgende week!
Xoxo Priscilla
You might also like
