Ik ben Priscilla, 31 jaar, alleenstaande moeder van Bobbi Anaïs, 24 maanden. Wij wonen in Amsterdam samen met Bloem, onze Jack Russel/ShiTzu. Ik ben met een vriendin een webshop gestart, Stijlicoon.
Wow, we zitten alweer halverwege januari. Bizar hoe snel de dagen gaan! Zo sta je oud en nieuw te vieren in het buitenland en zo zit je weer terug in het werk ritme, mama zijn, sporten en van alles te regelen om de webshop online te gooien.
Momenteel ben ik druk bezig om Bobbi weer in haar eigen bed te krijgen. Sinds een week heeft ze een nieuw bed, een boomhut bed waar alleen prinsessen in liggen. Ik heb Bob na Ibiza aangeleerd om naast mij te gaan slapen omdat ik dat zo gezellig vond. Maar tot rust kom ik niet, zo heb ik dagelijks een voet in mijn gezicht of een arm in mijn nek. Irriteerde me dood eraan. Ik kon er echt niet meer tegen dus werd het weer tijd om alleen te slapen zodat we beiden tot rust kunnen komen. Hoe heb ik het kunnen bedenken om na 2 jaar streng te zijn geweest haar naast mij te nemen omdat ik het zo gezellig vind? Mijn advies naar alle mama’s: BEGIN ER NIET AAN, HOE FIJN HET OOK IS.
Mijn leven is een achtbaan en ik kan niet helemaal plaatsen welke richting ik nou op moet. Ik weet dat dingen gebeuren met een reden alleen zie ik het nut van sommige dingen nu nog niet helemaal in. Zo heb ik moeite met het feit dat ik vrijdag jarig ben en alweer 32 jaar word. OMG!!! Ineens slaat de paniek toe en flitst mijn hele leven voorbij en vraag ik mij af of ik niet weer moet gaan studeren of misschien een andere taal moet gaan leren? Moet ik niet eens gaan verhuizen of gaan sparen? Een normale man in mijn leven tegenkomen die mij rust kan geven? Zo zou ik graag een 2e willen maar ja zonder vent lukt dat niet en zou ik toch wel graag een gezin willen vormen.
Allemaal vragen die ik mezelf stel en waar ik dood moe van wordt. Misschien moet ik het maar gewoon accepteren en ook wat er uiteindelijk op mijn pad terecht komt maar vooral genieten van de leuke momenten die ik ook meemaak.
Aanstaande vrijdag ga ik ’s middags lekker lunchen met familie en ’s avonds de bloemetjes buiten zetten met mijn vriendinnen.
Ik wilde het niet vieren maar helaas kom ik er niet onderuit en gaat het ongetwijfeld een leuke avond worden met eten, wijn en champagne!
Xoxo Priscilla
You might also like
