Ik ben Priscilla, 31 jaar, alleenstaande moeder van Bobbi Anaïs, 24 maanden. Wij wonen in Amsterdam samen met Bloem, onze Jack Russel/ShiTzu. Ik ben met een vriendin een webshop gestart, Stijlicoon.
Het was weer zover… Er werd mij een paar dagen Ibiza aangeboden zonder Bobbi. Wow voor het eerst zonder mijn dochter een paar dagen naar het buitenland toe. Moest ik dat wel doen? Kreeg ik geen heimwee? Het moest er een keer van komen.
Dit weekend is Bobbi 2 jaar geworden en dat hebben wij groots gevierd met familie en vrienden. De dag erna zou ik vertrekken. De auto in en naar het vliegveld in Eindhoven. Hoe bedenk je het? Maar ik zat er om 6.00 uur in, in de auto…
Ik dacht: ik check me in en heerlijk kop koffie drinken en ik kan relaxen… Maar nee, ik kwam aan en mijn boardingpass had een error. Toen over bagage dus moest ik flink bijbetalen en dat voor 4 dagen. Belachelijk!
Zo gezegd zo gedaan… Eenmaal in het vliegtuig zat ik rustig mijn boekjes te lezen. En te relaxen een kop thee besteld. Totdat er werd verzocht onze riemen vast te maken want wij hadden last van turbulentie. Ik ben nog nooit zo bang geweest in het vliegtuig.
Ik was alleen en zag mijn hele leven voorbij flitsen… Min dochter Bobbi, mijn ex waar ik haat-liefde mee heb, mijn familie en vrienden. Tranen over mijn wangen, moest mij vasthouden aan de stoel voor mij.
Ik dacht serieus dat de mensen van MH-17 zich zo hebben moeten gevoeld… Het duurde een hele vlucht voor mijn gevoel en ik dacht alleen maar: Bobbi – mama houdt van jou -, papa van Bobbi… Wat als jullie mij nooit meer zien en andersom?
Je gaat zo denken en wordt ineens bewust van alles in het leven… Heel bizar.
Gelukkig ben ik veilig geland en heb ik een dansje gedaan… Nu lekker genieten!
Xoxo Priscilla
You might also like
