Ik ben Priscilla, 31 jaar, alleenstaande moeder van Bobbi Anaïs, 17 maanden. Wij wonen in Amsterdam samen met Bloem, onze Jack Russel/Shi Tzu. Ik ben met een vriendin een webshop gestart die heel binnenkort online gaat, Stijlicoon!
Wat gaat een week toch ontzettend snel en wat gebeurd er veel in een week. Bobbi is inmiddels opgeknapt en we hebben heerlijk kunnen genieten van het mooie weer. Wat is alles fijn als de zon schijnt!
Zo heb ik vorige week mezelf maar eens onder handen genomen. Een uitgebreide spa manicure en pedicure deluxe bij Jennifer van Jennygloss. Wat een verwennerij als je daar binnenkomt. Alles was relaxed en gezellig, ik kon er de hele middag wel blijven zitten. Ik kreeg er meteen een huiskamergevoel en er werd ontzettend veel aandacht besteed aan mijn handen en voeten. Ik ben fan van JennyGloss! Nu ik moeder ben geniet ik zoveel meer van dit soort kleine momentjes, om tot rust te komen en even weg te zijn van de luiers, lego en poppenhuizen.
Bob heeft inmiddels ook haar eerste wen dag op het kinderdagverblijf ‘’ De Torteltuin” erop zitten. Vader en moeder moesten erbij blijven 1,5uur. Wat een feest! Ik ben dan mijn dochter zo aan het observeren en ik schaamde me soms dood. Sloeg ze ineens een jongetje op zijn hoofd. Waarom doe je dat Bobbi? Alsof ik antwoord krijg? Bobbi, het jongetje is heel lief, aai maar. Ik wil natuurlijk niet een kind hebben die straks de afdeling “ Wolkjes” terroriseert. Volgens de leiding doen alle kindjes dat en is het uitproberen. Gelukkig, Bob is nog niet verknipt dus.
Ik vind het raar om te zien dat ze zo groot wordt. Dan denk ik: Komt zij nou echt uit mij? Vanochtend riep ik nog tegen haar vader: Kan je je nog herinneren dat ik zwanger was? Hoe snel het allemaal is gegaan. Door al die kindjes daar bij elkaar gaan mijn eierstokken klapperen en hoor ik mijn baarmoeder roepen. Nog even geduld, het komt vanzelf wil ik dan zeggen haha.
Bob zit inmiddels in een nieuwe fase waarin alles NEE is. Bob wil je naar bed? Nee. Bob wil je een kusje? Nee. Bob wil je mee de woef uitlaten? Nee. Ok dan niet. Dan ben ik ook snel uitgesproken natuurlijk. Ze zit ook in de fase IK WIL ALLEEN BIJ MAMA. Ik kan mijn kont niet keren of ze raakt in paniek, alsof de wereld vergaat, alsof ik nooit meer terug kom en dan sta ik gewoon in de badkamer. Soms moet ik echt even tot 10 tellen hoor want ik heb nergens rust zoals ik al in een andere blog omschreef.
Vandaag is het papa dag en heb ik tijd om de administratie bij te werken, mijn blog te schrijven en de webshop in orde te maken. Vanavond ga ik een hapje eten met de belangrijkste vrouw in mijn leven naast Bobbi en dat is mijn moeder. Heerlijk, even bijkletsen genieten met mama. Want soms ben ik ook nog het kleine meisje wat bij mama in haar armen wil liggen en getroost wil worden als ik het even niet meer zie…
Tot volgende week!
Xoxo Priscilla
You might also like
