Stewardess Tessa (inmiddels 30, help) woont in Amsterdam-Zuid samen met haar vriend Bart (30) en Dochter Fay (1,5 jaar). Tess vliegt de hele wereld over in het enige designer pakje wat ze heeft en maakt heerlijke, leuke en ontroerende dingen mee op reis. Maar thuiskomen bij de liefde van haar leven en klein draakje Fay is toch echt het fijnst.
Wc’s. Ik heb er veel gezien in alle vormen en (bil)maten. Verwarmde wc’s in Osaka met een sproeier van onder, mijn god wie heeft dat bedacht. Een houten wc in Calgary, dat lijkt mij ook niet echt fris. In de loop der jaren lijken de brillen in Amerika niet groter maar kleiner te zijn geworden. Of ja, dat kan natuurlijk ook aan mij liggen. Dit jaar is 1 toilet mij toch wel heel erg bijgebleven. De Surinaamse. Niet dat deze zo mooi is maar meer omdat ik deze gewoon heel vaak gezien heb. Heel vaak op 1 dag zeg maar.
Rewind.
Ik stap in een huge 747 toestel met een uitgelaten bemanning op weg naar de tropen. Dit keer is het dus Suriname en dit vind ik heel leuk. De passagiers zijn uitgelaten en blij en soms ook verdrietig. Het is altijd een vlucht waarvoor je je even op moet voorbereiden want het zijn geen Japanners maar gezellige mensen die van een drankje en een praatje houden dus alles duurt wat langer. Tevens krijg ik zo’n 1 a 2 huwelijksaanzoeken waar ik thuis overigens al jaren op wacht :). Een passagier zegt na 3 uur vliegen en een aantal Hollandse rum colaatjes verder :” meisjeeee ga jij toch lekker mee met mij heh”. Nou doe ik natuurlijk alsof ik dit grandioze aanbod niet kan ‘accepteren’ we moeten natuurlijk puur en professioneel blijven. Hij probeert het later bij de passagier voor hem…
Anyway even ter zake… In Paramaribo heb ik veel het toilet gezien, veel geslapen en nauwelijks gegeten. Waar ik normaal 8 sateetjes weg hak kon ik nu de geur ervan niet handelen. Dat kan dus voor mij maar 1 ding betekenen. ZWANGER?? …… van een tweede monster 🙂
Zodoende schreef ik even een tijdje niet. Ik kreeg van mijn werkgever een andere baan binnen het bedrijf want dat zijn de regels. Ik kreeg een mooie blauwe zwangerschapsjurk en werd koffie/gast-vrouw bij ons trainingscentrum wat rete gezellig is. Na wat spannende weken wachten en een naald van een halve meter in mijn buik na, verloopt het allemaal voorspoedig. Of ben ik de eerste helse weken alweer weer vergeten ?
De drukte van dochtertje Fay die werkelijk waar de oren van je hoofd lult met ‘ojee’ ‘toktok’ ‘mauw’ ‘die’ ‘ook’, zorgt ervoor dat de tijd snel gaat. Het knopje CapsLock op mijn laptop moet natuurlijk op dit moment supreme ingedrukt worden waardoor mijn hele blog ineens in hoofdletters stond. Als ik een playdate heb en weg wil gaan van huis moet ook al het speelgoed eerst de prullenbak in. Soms gaat de peuterpubertijd niet over rozen en raak ik de balans even kwijt. Niet willen eten bijvoorbeeld, ik krijg er een punthoofd van. Wat doe je eraan? Alsof iemand van boven zat mee te kijken kwam er ineens een boek uit, waar ik nu echt veel aan heb. Ik ken het al van ‘Buskruit met muisjes” en dit boek is dan de opvolger. ‘BUSKRUIT MET PEUTERS’ Hellalujja wat top! Het is leuk geschreven door 3 moeders van een heleboel kinderen en niet zo saai en voor de hand liggend zoals andere opvoed boekjes.
Nadat ik de macaroni van mijn net geschilderde muur in de kleur ‘koffieverkeerd’ afveeg is het nu een mooie diarree kleur geworden. Ik lig op de bank met de voetjes omhoog. Knock knock , daar meld baby nr 2 zich in mijn buik. Tja, was dat een handje of een ‘derde beentje’ wat even wilde vertellen :” hi mam no worries alles gaat goed hier”.
Ik voel me enorm gelukkig :))
to be continued……
You might also like
