Ik ben Susan, moeder van twee prachtige kinderen, Cody van 4 en Roza van 1 en getrouwd met Pepijn. Wij wonen in een gezellig oud Zaans houten huis midden in het centrum van Zaandam met onze bejaarde kat en een aantal vissen. Ik ben dol op reizen, gezellige uitstapjes en mijn creatieve projectjes.
Bijna een jaar geleden kregen we op onze 10e trouwdag wel een heel bijzonder cadeau. Onze prachtige kleine Roza. En nu wordt ze alweer bijna 1. Wat vliegt zo’n jaar om. Van een kleine hulpeloze baby is ze in dat jaar al veranderd in een ondeugende goedlachse bijna peuter.
Haar wereld is al kruipend ineens een stuk groter geworden. Ik heb er alleen al een dagtaak aan om haar bij de kattenbrokjes weg te houden. Ze lijkt te denken dat die toch echt veel lekkerder zijn dan boterhammen. Ze maakt haar grote broer het leven zuur door achter al zijn speelgoed aan te zitten en ze is voor de duvel niet bang, zoals mijn opa dat vroeger zou zeggen. In de stormwind zat ze voorop de fiets te schateren van het lachen en er is niets leukers dan de kat uitdagen die bijna twee keer zo groot is als zij.
Dus toen het tijd was om uitnodigingen te maken voor haar verjaardag leek een Cake Smash mij een ontzettend leuk idee. Omdat dit als professionele fotoshoot best kostbaar is en ik een goede camera heb, ben ik zelf maar aan de slag gegaan. Van een Chinese site heb ik een ontzettend leuke zuurstokroze petticoat besteld en met zo’n cupcake pakket een lekkere smeertaart gemaakt.
Op haar kamer heb ik een wandje met mooi gebloemd behang. dus ik heb de boel wat verbouwd voor een mooie achtergrond. Roza in haar kleren, ik zelf klaar liggen op de grond met camera en Pepijn klaar om de taart neer te zetten. Ready, steady, en toen.. niets.
Ze zat heel mooi te zijn bij de taart, maar vond het verder volstrekt niet interessant. Cody vond het eigenlijk al zonde dat hij nog niet aan de taart mocht beginnen dus die bood al aan om te gaan eten. Pepijn zag sowieso al niet zoveel in dat gesmeer en was dus eigenlijk al opgelucht. Maar zo makkelijk geef ik niet op.
De heren zijn begonnen om haar kleine likjes te geven die ze toch wel lekker vond. Snel weer opzij en zo een eerste foto. Cody dacht dat wat speelgoed haar wel aan zou spreken en zet met een smak een speelgoedhelicopter in de taart. Dit trekt in ieder geval haar aandacht en de eerste foto’s zijn gemaakt. Ik besluit dan maar drastische maatregelen te nemen en zet haar met haar voeten in de taart. Misschien komt dan mijn kleine dondersteen weer boven.
Maar nee hoor, het resultaat is een geschokte vader en een huilende baby. Snel kruipt ze naar haar behulpzame papa die haar meteen en onder verwijtende blikken naar mij gaat schoon poetsen. Weer schoon gepoetst zit ze op papa’s schoot heel tevreden naar mij te kijken. Ik zie al wel dat hij haar niet meer los gaat laten. Cody is in alle commotie al aan de taart begonnen en dan is er maar één ding dat ik kan doen. Gewoon maar met hem mee eten…
You might also like
