Mijn vierjarige wordt regelmatig gevraagd wat hij later wil worden als hij groot is. Dat is blijkbaar iets waar je als vierjarige al een goed idee van moet hebben. Of mensen verwachten een enorm schattig antwoord, wat meestal ook wel lukt. Nou is hij erg geïnteresseerd in alle nooddiensten, dus een tijdlang was het antwoord steevast, politie!
Maar na een uitje naar de manege met school zat hij achterop de fiets en roept me toe: Mam, ik wil geen politie meer worden hoor. Mijn reactie was natuurlijk de vraag wat dan wel. En vol trots roept hij, Cowgirl! Ik heb nog even gevraagd of hij geen cowboy bedoelde, maar nee het was toch echt cowgirl. En waarom ook eigenlijk niet.
Hierna veranderd het nog erg regelmatig. Meestal afhankelijk van wat we net hebben gedaan. Van Pinguïn verzorger na een bezoek aan de dierentuin tot boer als we langs een weiland met koeien fietsen. Zo leuk, voor kinderen kan alles en staat de wereld open. Niets geen zorgen voor opleidingen en dingen als vaardigheden of competenties.
Maar nu ineens sta ik zelf ook weer voor diezelfde vraag. Wat wil ik later worden???
Als tiener was ik hier al niet goed in. Ik wilde altijd edelsmid worden, maar na 1 blik op de kunstacademie kon mijn 16 jarige dorpse hartje dit toch echt nog niet aan. Toch op zoek naar wat creatiefs ben ik toen maar mode en kleding gaan doen. Maar na 3 jaar mbo en een verhuizing van het oosten naar het westen van Nederland achter mijn lief aan werkte ik nog maar één maand in een kledingzaak en besloot ik dat dit het toch ook niet was.
En zo ben ik het toerisme in gerold, waar ik al heel lang met heel veel plezier in werk. Maar nu ineens ben ik thuis en heb ik al die mogelijkheden voor me. Maar tegelijk ook zoveel beperkingen. Ik ben wel gebonden aan mijn cv en mijn ervaringen. Ik moet mijn sterke en zwakke punten weer zien te herontdekken en die ook nog eens sollicitatie verantwoord zien te verklaren aan vreemde mensen.
Soms wilde ik dat ik ook nog 4 was. Dan kon ik een sprookjesprinses worden, een edelsmid, een straaljagerpiloot of gewoon samen met Cody een cowgirl. Voor nu probeer ik te genieten van de tijd met de kinderen, van mijn schrijfsels en ondertussen uit te vogelen waar ik het beste thuis hoor. En wie weet, misschien weet ik dan eindelijk wat ik later wil worden…
