Tess (30) ,mama van Nova (3) en Jula (1), vrouw, stresskip en een tikkeltje chaotisch. .’Ik blog over alles wat me bezig houdt’. Ongezouten columns vol zelfspot en leedvermaak, maar ook serious business. Alles kan de aanleiding zijn voor een blog. Een interview met Barry Atsma bij Linda’s zomerweek. Mijn dochter Nova die vraagt; ‘Mama waarom heb jij kuiltjes in je billen?’ Niet te versmaden lekkere coquilles, een eigenwijze Sauvignon Blanc, een bezoekje aan de Kopenhagen fashion-week, maar ook tranen met tuiten en een leven vol pijn. Dat en veel meer is mijn wereld. De wereld van Tess. www.dewereldvantess.wordpress.com
“Aauw!!!”, roep ik als ik een keiharde knal tegen mijn arm voel. Ik realiseer me dat ik zojuist ben aangefietst. Diep in gedachten verzonken, probeerde ik de straat over te steken, en toen was daar die knal..BAM! back to reallity. Wil je een glaasje water vraagt een omwonende. ‘Nee dank je’, zeg ik,…. en ik loop geschrokken verder.
Volgens Marco Borsato zijn dromen bedrog. Volgens ‘Tess’ niet. Dromen is het mooiste wat er is.
Wie geen dromen heeft, heeft evenmin een werkelijkheid. (Karel Boullart)
Ik ben er ook best goed in…, dat scheelt. Zelfs met mijn ogen open droom ik een lekker eindje weg. Dromen zijn mijn houvast gebleken tijdens mijn ‘battles’ tegen de ‘duivel’, de pijn.
Wakker worden uit mijn dromen, dat is pas bedrog. Vooral als je eerste bewustwording, nog voor het openen van je ogen, de pijn is.
Diepzeurende kiespijn, als een tandartsboor op een open zenuw. Altijd, elk uur, elke minuut, elke seconde. Waanzin. Leven wordt overleven.
In je dromen is niets te gek, een pijnvrij leven, samen met mijn kroost onbezorgd genieten op een onbewoond eiland (en in mijn hand een kokosnoot of , even better… een Mochito) Regelmatig reis ik in ‘my dreams’ ook even (kosteloos) af naar ‘ons’ mooie Bonaire, waar stress niet in de Antilliaanse vocabulaire voorkomt. Ooit laat ik, met man-lief, de meisjes dit mooie eiland zien, that i believe!
“The future belongs to those who believe in the beauty of their dreams.” (Eleanor Roosvelt)
Dat mijn leven uit meer bestaat dan alleen poepluiers en het consumeren van Sauvignon Blancs, weten jullie inmiddels. Pijn maakt helaas ook deel uit van ‘de wereld van Tess’. Al pak hem beet een jaar of drie, is lachen als een boer met kiespijn, voor mij, een koud kunstje. Enfin, na jaren dromen van een diagnose en behandelplan, is het nu zo ver. Orthodontie, gnatologie, fysiotherapie en kaakchirurgie zijn wekelijks onderdeel van mijn leven. Tess is een heus beugelbekkie, so what, who cares? Over zo’n jaar of anderhalf hoopt deze ‘tante Betje’, na een fikse operatie, dit hoofdstuk voorgoed te sluiten. 70% slagingskans, dus fingers crossed!!
Omdat ik niet wil dat mijn meisjes en omgeving mijn pijn teveel meekrijgen (lost niets op).., ben ik soms acteur in mijn eigen leven. Een ‘pijnvrije, blije, ik kan alles aan…’ moederrol. Helaas lukt dit niet altijd. “Mammie, je moet even een fruitjuh eten joh, dan wordt je gauw beturrrr”, zegt Nova, als ze blijkbaar aanvoelt dat ik me allesbehalve goed voel. Dan breekt deze ‘mammie’ dus hé. In wel duizend stukjes.
Flasback: Tess is vrij, de zon schijnt. Plan: Moederliefde onder de zon in het park. Realiteit: Tranen wegslikken, de kindjes een extra dagje op het kinderdagverblijf brengen, en mijn bed in.
Op je vrije dag niet voor je eigen vlees en bloed kunnen zorgen dat doet pas pijn. Schuldgevoel, verdriet en teleurstelling alom.
Morgen is alles anders. Ik had nooit durven dromen dat ik weer zou kunnen leven in plaats van overleven. De pijn houdt zich nu (redelijk) koest, dus; ‘Tess’ is in haar nopjes. Ik geniet van het nu, mindfullness noemen ze dat toch?
Nou,… ik ‘mindfullness’ me een slag in de rondte deze week, maar de rust is ver te zoeken. Rust? Wat is dat?… BBQ avondjes met vrienden bij de vuurkorf, een beetje werken hier en een fotoshootje daar. Zondag doen we een bezoekje aan de modefabriek en verder hou ik me bezig met inkoopplanningen, administratie, teamborrels en tussendoor race ik even vlug langs ‘meneer de orthodontist’. Dat er thuis 3 volle wasmanden, en een ietwat verwaarloosd huishouden op me wacht nemen we maar op de koop toe.
Op de modefabriek shopte ik wat heerlijke, kekke, vintage items, zag ik leuke sierraden voor op mijn eigen whishlist, en schudde ik vooral veel handjes. Voor nieuwe merken moeten we voor onze shops niet op de Modefabriek zijn,… alhoewel, behalve die wel hele coole regenjasjes voor heren dan..
In augustus kunnen wij ons hart weer op halen op de Copenhagen Fashion Week, met beurzen als: CPH Vision en Gallery. Dat we er een extra dagje aan vast plakken en even zonder kindjes kunnen genieten van; de liefde in een prachtige designstad is een fijne bijkomstigheid.
Vanmorgen was het feest op de peuterspeelzaal, onze kleine eigenwijze Nova wordt eind juli alweer 4 jaar, en dus mag gaat ze na de vakantie alweer naar de basisschool. “Maar mam? Deze juffen en de kindjes gaan toch gewoon mee naar de basisschool?” ..” Nee lieverd, daar zijn nieuwe kindjes en nieuwe juffen” ..Brok in mijn keel. “Dan blijf ik gewoon hier mam”….
Omdat morgen alles anders is, gaat deze mama morgen eerst maar eens een dagje ‘rustig’ genieten van haar meisjes. Een dagje geen werk, oke wel stapels (inmiddels stinkend) wasgoed, maar goed .. ..dat vertellen we niet verder 😉
Till next time & dream on!
xxx
You might also like
