Eigenlijk is het oneerlijk hè? Al die reisorganisaties, vakantieaanbieders, vliegtickets nemen mij een beetje in de maling. Of eigenlijk hou ik mezelf voor de gek. Ieder jaar vergeet ik namelijk iets.
Iets wat níet in de prijs inbegrepen is. Ik staar me blind naar de cijfertjes onder die streep, alles is dan inbegrepen. Toch? Bij de wintersport komen natuurlijk alle skipassen en lessen voor het kleine grut erbij, BLUT! Maar het begint bij mij al een paar weken vóór wij op vakantie gaan….
Ik duik de kasten in, op zoek naar de zomerspullen van vorig jaar. Wat kan nog een ronde mee? Hebben de jongens een groeispurt gehad? O, nú zijn lange jurken weer helemaal de shit…. dus die half lange kunnen weer een trede omhoog! Ik maak de balans op met als conclusie: shoppen! Heh, wat vervelend….
De zoektocht gaat verder online. Dat vind ik zo fijn, want dan kunnen verkeerde maatjes makkelijk terug en kan het gewoon besteld worden vanaf de bank. En… Het scheelt weer wat impulsaankopen…. Zou je denken, niets is minder waar. Ik prop die mandjes helemaal tot de nok toe vol, ik hoef het toch niet te tillen uit de winkel!
Eenmaal thuis gaat alles door de 2e selectie ronde, maak ik combinaties en probeer, lees doe een poging (!) om een kritisch besluit te nemen! Ik ga snel voor gaas als het gaat om accessoires. Nog even een leuk zonnig hoedje voor de boys, nieuwe sunglasses erbij! En dan die te leuke touwtjes voor aan de zonnebrilletjes. Makkelijk. Toch?
De spullen die ik retourneer breng ik weer terug bij het postkantoor en start aan de volgende voorbereiding. Het aanschaffen van verzorgingsartikelen, zoals shampoo, deodorant, oogmake-up remover etc. Ik schuif meteen wat van die mini varianten het mandje in, handig toch? Voor onderweg. De zetpillen, verkoudheidbalsem, after sun, after bite, nieuwe lipgloss, nieuwe mascara, zonnebrand…. Ik betrap mezelf op het feit dat mijn excuus vooral in de trend is van ‘handig, makkelijk, fijn om mee te hebben’
Bij de kassa ben ik áltijd weer verbaasd, had ik echt zóveel nodig? En ik heb die kortingen ook nog meegepakt…. I love 1+1 en een dikke voorraadkast!
Aan het einde van mijn voorbereiding ga ik over tot het inpakken van de tassen en kom ik tot de conclusie dat wij gaan emigreren. Althans. Daar lijkt het op. Ondanks mijn lijstjes, slaag ik er never nooit in om die koffers en tassen goed in te pakken. Altijd weer die stress.
“Heb ik dan alles?” Waarop manlief (die niets, maar dan ook NIETS heeft meegekregen van mijn inpakstress) nuchter antwoordt: het allerbelangrijkste is geld en paspoorten schat…..
Aiiii… dan hebben we 1 probleempje…. die paspoorten gaan wel lukken! Maar dat geld? Dat was ik vergeten, er komt nog een vakantie bij……
Hoe doen die mannen dat toch?!
