Viola, 37 jaar en mama van Tex, een ondeugend maar lief boefje van bijna 2. Samen met papa Bart wonen ze in Arnhem. Viola is momenteel op zoek naar een leuke en uitdagende baan en heeft dus genoeg tijd om met haar passies bezig te zijn. Ze is gek op foto’s maken, (kids)fashion en interieur. En… ze houdt van quotes! Haar motto als moeder: ‘There is no way to be a perfect mother… but a million ways to be a good one!’ Wil je meer van Viola en Tex zien? Volg ze dan op Instagram.
Birthday preps…
Over een paar weken is het zover… onze kleine man wordt twee. Al denkend aan wat er allemaal geregeld moet worden, breekt het zweet mij uit. Normaal functioneer ik het beste als ik zaken op het laatste moment doe. Maar misschien moet ik het deze keer toch anders doen…
Mijn gedachten dwalen af naar vorig jaar. Op de avond voor Tex zijn eerste verjaardag ontdekte ik dat we nog geen taart hadden. Paniek! Via de website van de Hema probeerde ik een taart te ontwerpen. Want ook al begon de tijd te dringen, ik wilde toch echt zelf iets bedenken. Een standaard taart; die kwam er bij mij niet in. Als een malle ging ik aan de slag. Uren was ik ermee bezig. Erg tevreden met het resultaat plaatste ik iets na elven de bestelling. Wat een opluchting! Totdat er een pop-up verscheen met de tekst: “Bestellingen na 23.00 uur geplaatst, kunnen niet de volgende dag bezorgd worden”. Jeetje, wat balen! Dus daar stond ik dan op de dag dat Tex jarig was al vroeg in de ochtend bij de bakker om een nog enigszins toffe taart te scoren.
De gesprekken met Bart over Tex zijn verjaardag probeer ik zoveel mogelijk uit de weg te gaan. Die gesprekken zorgen voor meningsverschillen. En meningsverschillen betekenen concessies doen. Het liefst wil ik het op mijn manier, dat begrijp je wel. Zo is er het onderwerp ‘wie-nodigen-we-uit’. Bart wil een groot feest met vrienden (hun kinderen) en de familie. En ik, ik hou het liever klein. Lekker gemoedelijk en niet teveel gedoe. Ik word niet vrolijk van het idee dat ik als een kip zonder kop door het huis loop te rennen om iedereen van hapjes en drankjes te voorzien. Om het maar niet te hebben over al die gillende kinderen op een paar vierkante meter. Maar zoals het een goede moeder betaamt, probeer ik mij in Tex te verplaatsen. Wat wil hij? Als ik het hem vraag zegt hij telkens: “Cadeautjes”!
Die cadeaus ja, dat is nog zo’n onderwerp. Ook die bepaal ik het liefst zelf. De o-zo-lieve oma’s hebben de leukste cadeautips. Tenminste, dat vinden ze zelf. Maar ik hou niet zo van die schreeuwende tuut-tuut-auto’s en plastic fietsjes in knalkleuren. Het liefst is het stylish verantwoord en past het in ons interieur. Al dagen struin ik het internet af op zoek naar coole alternatieven. Er is zoveel gaafs te vinden! Nu alleen nog een manier vinden om dit tactisch bij de oma’s onder de aandacht te brengen.
Hoe dan ook, het wordt vast en zeker een onvergetelijke dag met leuke mensen, taart, cadeautjes, slingers en… heel veel ballonnen. Die ballonnen zijn vooral goed om Tex te helpen zijn angst te overwinnen. Hij is er als de dood voor! Zolang ze opgeblazen zijn is het prima. Maar als ze knappen, is het huilen geblazen. De ballonnen weglaten is geen keus. Een verjaardag zonder ballonnen, dat kan toch niet! Ach, het komt allemaal goed. En o ja, nog even over die cadeaus; ik kan niet kiezen… Zal ik dan toch maar een concessie doen tegenover Bart en de hele bups uitnodigen…
Liefs en x Viola
You might also like
