Angela (27) is mama van 3 kids; D.j (5), Liz (2) & Zoë (9 mnd). Ze is (nog) niet getrouwd met Tijmen (30) en zij wonen in het mooie Monnickendam. Heeft sinds maart dit jaar een eigen webshop opgezet, De Babyboetiek. En vraagt zich af, hoe 24 uur in 1 dag past…
Dat is wat ik steeds tegen kom op het internet… Na het zien van het BNN programma ‘spuiten en slikken’ vorige week zondag, schrok ik me rot! Het ging over verhoogde kans op trombose & longembolieën bij bepaalde soorten anticonceptie. Waaronder de pil die ik al jaren slik, namelijk, Femodeen.
Ik zat rechtop in mijn bed van schrik! Toen het afgelopen was, ben ik direct achter mijn computer gekropen. Tot s ’nachts heb ik lopen speuren. Ik voelde me net Erin Brockovisch! Eigenlijk zijn mijn klachten op Ibiza begonnen.. Als jullie het niet heel erg vinden houd ik de onsmakelijke details liever voor mezelf. Maar aanleiding genoeg om ermee naar de huisarts te gaan, zodra ik weer in het land zou zijn. Zo gezegd zo gedaan. Nu 8 weken geleden, weet ik nog niets.. Meerdere malen heb ik aan de telefoon gehangen. En steeds kreeg ik te horen; ‘nee mevrouw van den Brink we hebben nog niets vanuit het lab ontvangen’… Totdat ik langs de huisartsenpraktijk liep en ‘verhaal’ kwam halen. Ik wist niet wat ik hoorde?! Mijn ‘potje’ was nooit opgestuurd naar het laboratorium.. Maar zei ze, ik stuur hem alsnog op. Hmm.. lekker fris allemaal.. Niet dus! Natuurlijk is dat mysterieuze potje (want dat was het inmiddels geworden) niet meer bruikbaar na 4 weken op een verlate plek te hebben gestaan! Ondertussen had ik de dokter gebeld om verhaal te halen over het gebruik van mijn pil en m’n klachten. Ik ben van mening dat elke vrouw minimaal 1 x per jaar op gesprek moet komen om te vragen hoe en wat over je pil. Zijn er veranderingen? Ben je tevreden? Dat soort zaken. En dan kun je weer voor een (half) jaar een nieuw recept halen voor je anticonceptie. Goed, toen ik dus bij de dokter zat (gelukkig was Tijmen mee) kreeg ik dus te horen dat na 5 weken wachten ik nog geen stap verder was. Ik barste in huilen uit… En heb tegen de dokter geroepen dat ik me totaal niet serieus genomen voel. Ik ben echt de slechtste niet, fouten maken we allemaal. Maar kom op zeg, denkt dan helemaal niemand na 2,3,4 weken, goh ik zal er eens achteraan gaan want dit duurt wel erg lang. Nee niemand die het ook maar iets interesseerde.. Terwijl mijn klachten alleen nog maar erger worden. En oh ja, ik heb al eens eerder pap3a heb gehad, dus toch best wel met smart zit te wachten. Een deze dagen hoor ik de uitslag van mijn nieuwe ‘potje’ en ik denk letterlijk nog maar aan één ding en dat is; geduld is een SCHONE zaak!
Wordt vervolgd dus…
Liefs,
Een ongeduldig type….
Ps. Ik ben zeer benieuwd wat jullie voor anticonceptie gebruiken?
You might also like
