Arusha (32), import-Rotterdamse. Social dier en mensenmens, verslaafd aan reizen en het opsnuiven van nieuwe culturen, hobbyfotograaf en de trotse mama van kleine Zoë Isabelle (12 maanden). Getrouwd en samenwonend met Ar(jen) en gestoorde-je-weet-wel-kater Puma. Werkzaam voor uiteenlopende lifestyle en reisklanten als pr- en communicatie consultant bij Coopr, het leukste pr-bureau van Rotterdam. Twee wekelijks laat zij ons meekijken in haar drukke, sociale en kleurrijke leven als prille (werkende) moeder.
Er zijn twee soorten moeders. Moeders die werken en moeders die niet werken. Ik behoor tot de eerste categorie. En daarin ben ik zeker niet de enige moeder. Veel vrouwen met mij combineren werk en moederschap. En ik vind het heerlijk! Vier dagen in de week ben ik Arusha, de vertrouwde adviseur en speelt Zoë met haar vriendjes en knuffelt ze de leidsters op het Kinderdagverblijf. Thuis ben ik de vrouw van mijn lief en Zoë’s mama voor de volle 100%.
Het nieuwe werken omarmen
Maar wat als je kleintje ziek is, je eigen ouders ver weg wonen, je vrienden ook werken en je haar niet naar de opvang kan en/of wil brengen? Dan kan het leven van een werkende moeder er ingewikkeld uitzien, lijkt mij… Drie hoeraatjes voor mijn werkgever die het ‘nieuwe werken’ vol heeft omarmt. Is de kleine ziek, dan ben ik thuis. Werk ik als zij slaapt overdag en ’s avonds. Maar het gaf mij deze week de mogelijkheid er vol voor haar te kunnen zijn toen ze na een koortsige, korte nacht met wateroogjes als een koala om me heen hing en af en toe een zielig piepje liet horen.
Flexibele werkhouding
Deze flexibele werkhouding is essentieel in mijn leven. Het zorgt er enerzijds voor dat ik het gevoel heb dat ik een goede mama kan zijn – door er te kunnen zijn als ze me nodig heeft. Anderzijds zorgt het ervoor dat ik dat extra stapje wil zetten voor het bureau, voor mijn klanten en mijn collega’s. Ze zijn me lief. En als dat betekent dat ik ’s avonds nog achter de Mac moet schuiven om een bericht af te krijgen of een pitch moet voorbereiden; dikke prima!
De maatschappij van nu
In de maatschappij waarin wij leven willen we het simpelweg allemaal. We willen een carrière, een gezin, een leuk sociaal leven en ook nog tijd voor onszelf. Vraag niet hoe, maar tegenwoordig is dit dé normaalste zaak van de wereld. Ook voor mij. In mijn omgeving vragen mensen zich weleens af hoe ik alles doe en of ik geen keuzes moet maken… Misschien hebben ze een punt. Maar ik ben dol op mijn werk. Geniet ervan, wil graag uitgedaagd worden en verder groeien. Uiteraard ben ik nog doller op mijn kleine meisje en wil ik ook graag tijd met haar en mijn lief doorbrengen. Niets van haar groei missen en er altijd voor haar zijn. Mijn sociale leven, mijn sportlust en reispassie zijn ook niet in te dammen. Ik ben gek op mijn familie, vrienden en vriendinnen. En reizen is mijn lust en mijn leven. Sporten vind ik belangrijk en tegen een rommelig huis kan ik niet. Hoe moet ik dan keuzes maken? Ik weet ook wel dat het soms te veel is maar keuzes maken, dat kan ik niet. Nog niet. Ja, mijn agenda is altijd bomvol. Meestal gaat het goed. Soms niet. En dat zien we dan wel weer.
Jongleren is een tweede natuur
Dus op de vraag: “Hoe doe je het allemaal?, hoe hou je al die ballen in de lucht?” is denk ik het enige antwoord. “Je doet het gewoon. Gas erop en gaan.” En dat wil niet zeggen dat ik na een periode van extra gekte op het werk, een te drukke sociale agenda (hoe leuk ook), of een periode van nachten die uit een paar uur bestaan, niet doodmoe ben. Maar als je passie hebt voor hetgene je doet, je hart erin stopt en die drive hebt – ga je er blijkbaar gewoon voor. Wie ik ben? Ik ben een generatie Y-moeder.
You might also like
