Arusha (32), import-Rotterdamse. Social dier en mensenmens, verslaafd aan reizen en het opsnuiven van nieuwe culturen, hobbyfotograaf en de trotse mama van kleine Zoë Isabelle (12 maanden). Getrouwd en samenwonend met Ar(jen) en gestoorde-je-weet-wel-kater Puma. Werkzaam voor uiteenlopende lifestyle en reisklanten als pr- en communicatie consultant bij Coopr, het leukste pr-bureau van Rotterdam. Twee wekelijks laat zij ons meekijken in haar drukke, sociale en kleurrijke leven als prille (werkende) moeder.
Alle jaargetijden hebben zo hun charme. Althans dat denk ik te vinden. Of misschien wil ik er geen een beledigen… Maar ik meen het stiekem niet. De lente en de zomer: heerlijk op typische lente en zomerdagen. Nachten die zo heet zijn dat je liever je matras naar buiten verplaatst. Van een lentebui of een zomerse storm kan ik ook echt genieten. Menig dansje heb ik gemaakt in een zomerse regenbui. De geur van nat gras en het gevoel van de grote druppels op je huid na een paar snikhete dagen, te lekker. De winter met dikke mutsen en sjaals. Koude, helderblauwe wintersportluchten en adem die zich tot wolkjes vormt als je je handen warm blaast. Goud waard. En dan de herfst…Blij word ik van de prachtig gekleurde bladeren, de verjaardag van ons herfstkind, de herfstzon, de wind, en een fikse regenbui die tegen het raam slaat. Als ik binnen zit welteverstaan. Binnen met thee en gevulde speculaas, rode wijn, en een goede film. Lekkere borrelhappen en zelfgemaakte soepen. Kaarsjes, haardvuur. Opgerold op de bank of samen etend en borrelend met mijn lief of met vrienden… Je herkent het gevoel vast.
Baby blue autumn
Helaas, helaas, helaas verstaan we onder de herfst (en winter) in ons kikkerland veelal niet die strakke blauwe luchten waarin we door het magisch gekleurde bos willen wandelen en genieten van het zonlicht op de bladeren. Meestal gaat dit seizoen gepaard met een druilerige, grijze lucht, waterkou, regen. En regen.
Vorige jaar hadden we ook een milde maar druilerige herfst maar het deerde me niet. Ik was net mama geworden. Ik had verlof, zat vol mama-hormonen en ik had mijn zonnetje bij me. In een draagdoek of in de wandelwagen. Als ik er achteraf aan terug denk was de roze wolk toch groter dan ik toen besefte. Normaal moet ik altijd best even wennen aan de omslag van het weer, de donkere dagen. We gingen voorheen niet voor niets de hele maand november op reis. Alles om de donkere periode in Nederland een beetje in te korten (smart thinking ;-)). Hoezeer alle seizoenen ook hun eigen sfeer en charme hebben, ik mis het licht in deze periode. Vorig jaar alleen niet. Vorige jaar maakte het niet uit of het dag of nacht was, of de zon scheen of het met bakken uit de lucht kwam. In mijn hoofd scheen de zon en ik had energie voor tien. De herfst en de winter gingen nooit eerder zo snel voorbij zonder dat ik erg in had. Lang leve de hormoon-boost 🙂
Een buitenmens zijn, is genetisch bepaald
Wij zijn buitenmensen. Dol op bos, bergen, duinen, strand en zee. Er gaat geen dag voorbij waarop wij er niet op uittrekken, al is het maar even. Zoë heeft dat duidelijk van beide kanten meegekregen want ze wordt nergens gelukkiger van dat buiten kunnen ravotten. Tussen de bladeren wandelen, de blaadjes grondig inspecteren, spelen op het strand, tegen glijbanen op klimmen en er nu ook echt alleen vanaf. Op autootjes langs het terras sjezen. Hoe harder hoe beter. Een ondernemend, avontuurlijk, actief, stoer buitenmeisje. Op mooie dagen, maar ook op minder mooie dagen. Mijn hormonen zijn overduidelijk tot rust gekomen want mijn hersenen geven intussen wel weer door dat als het met bakken uit de lucht komt, ik niet persé op een wandeling zit te wachten …Maar Zoë doet het niets. Herfstregen, kou of wind? Buiten is buiten, en buiten is altijd feest!
Zij weet wat genieten is met een grote G
Dus toen Sinterklaas afgelopen zaterdag voet aan wal zette in de zeikende regen, liepen wij gewapend met regenlaarzen en paraplu vol goede moed een kwartier naar de kade en stonden wij daar braaf te wachten. Echt snappen deed onze dreumes het nog niet maar dat er is bijzonders gaande was, dat snapte ze zichtbaar. Zwarte Piet vond ze overduidelijk een bijzondere en spannende verschijning. Maar alle kindjes, de muziek, de eerste pepernoten en stampen door de plassen was het grootste feest. Wat nou, de herfst in Nederland is niet leuk? Die natte, winderige herfst is het einde!
You might also like
