Arusha (31), import-Rotterdamse. Social dier en mensenmens, verslaafd aan reizen en het opsnuiven van nieuwe culturen, hobbyfotograaf en de trotse mama van kleine Zoë Isabelle (4 maanden). Getrouwd en samenwonend met Ar(jen) en gestoorde-je-weet-wel-kater Puma. Werkzaam voor uiteenlopende lifestyle en reisklanten als pr- en communicatie consultant bij Coopr, het leukste pr-bureau van Rotterdam. Twee wekelijks laat zij ons meekijken in haar drukke, sociale en kleurrijke leven als prille (werkende) moeder.
Over de top drukke werkweken, angina, een druk sociaal programma en een meisje dat het ene na het andere sprongetje richting de 6 maanden maakt… Er zijn van die periodes dat je, voordat je werkdag begint, al lichte stress voelt. Simpelweg omdat er zoveel moet gebeuren. De afgelopen weken was dit het geval. Van creatieve brainstorms voor nieuwe klanten, gave en slimme ideeën bedenken voor huidige klanten, plannen maken, content creëren, persberichten en social events tot een overvolle agenda. Hartstikke leuk allemaal (love my job), maar er is een groot mankement in dit alles: ook dit jaar heeft iedere dag (maar) 24 uur…
“Doet u mij maar een dag van 38 uur.”
Tututuuuu, tututuuuu, de wekker. De dag begint. Twee uitgestrekte armpjes, een kroel, de fles, spelen, wassen, aankleden. Zoë wegbrengen, werk, werk, werk, lachen met collega’s, sjezen van de ene naar de andere afspraak, en weer snel terug. Belletjes in de auto. File – f*ck! Andere route…grrrr. Werk, werk. Nog even de laatste mails …Shit, alweer half zeven. Snel naar huis, naar Zoë… Nog even een klein uurtje knuffelen en spelen. Wassen, fles, boekje. Oogjes die dichtvallen en handjes die uitgestrekt worden om haar knuffelkonijn dicht tegen zich aan te trekken…
Koken, samen eten met mijn lief of met vrienden. Een gitaarles of sportactiviteiten. De afgelopen weken stonden die laatste twee even op een laag pitje. Na het eten, toch nog heeeeeeel even de Mac aan – alvast die mails beantwoorden (dat scheelt morgen weer tijd) of die brainstorm uitwerken. Wat al elf uur? Dat soort weken dus. Je herkent ze vast wel…
Work-life balance
“Vind je ‘work-life balance”, zoiets las ik laatst ergens in een artikel. Daarin werden die twee strikt gescheiden. Heel zwart-wit. Vast door een man geschreven (hokjes denken, foei!). Jongleren dat is het. Alle balletjes in de lucht houden. Daar af en toe gillend gek van worden, maar er tegelijkertijd van kunnen genieten en gelukkig worden dát het je daadwerkelijk is gelukt alle ballen in de lucht te houden… Maar goed, soms is het simpelweg even niet mogelijk álle ballen in de lucht te houden en valt er een op de grond… In theorie geen probleem, maar man, wat heb ik het daar moeilijk mee… Nooit geweten dat ik zo perfectionistisch was…
Een goede moeder willen zijn, mijn werk goed willen doen, klanten blij maken en verrassen, genoeg aandacht hebben voor mijn lief, tijd maken voor vrienden en familie, sporten, gitaarlessen en ergens tussendoor de rest in huis spik en span, de administratie, bladibladibla… Het is best lastig in periodes als deze. Dan kan je niet eens meer nadenken over die ballen. Gewoon all hands on deck, gaan met die banaan en vooral blijven ademen. Adem in, adem uit…het einde is bijijijijna in zicht 🙂
6 maanden sprong de zomertijd in
Time flies when you’re having fun…maar ook als je het gewoon retedruk hebt. Intussen is onze kleine meid alweer 6 maanden. En begrijp me niet verkeerd hoor, ondanks alles heb ik genoeg tijd om van iedere stap en iedere fase te genieten. Maar 6 maanden! Ze is gewoon alweer een half jaar- de tijd vliegt! De kinderwagen is omgewisseld voor de ‘buggy’, de opvolgmelk staat in de keukenkast, onze dame rolt vrolijk lachend en schaterend om, denkt zelf haar speen in d’r mond te kunnen stoppen, zit en eet vanuit haar eetstoel gezellig ‘mee’ bij ons aan tafel en slaapt volledig door. Whoop, whoop – de nachten zijn weer van ons!
Hard werken moet beloond worden met keiharde ontspanning zeg ik. En gelukkig arriveerde, ergens tussen de werkgekte en de keelontsteking door, de zomertijd! En daarmee ook heerlijke, zonnige lentedagen. Wat een genot! Als er iets is dat mijn batterij weer oplaadt is het wel genieten van de zon en het buitenleven met mijn kleine meid, mijn vent, vrienden en familie. Work hard, play hard(er) 🙂
En dat laatste gaan mijn lief en ik nog een stap verder trekken…Aankomend weekend vertrekken we naar de jungle van Borneo. Playing harder…together, maar wel zonder ons eigen aapje. Goed idee, of ga ik gek worden van gemis? We gaan het zien…8 mei horen jullie het van me!
You might also like
