Bruna (29 jaar), woont in Rotterdam, is al 13 jaar samen met David en inmiddels zijn ze getrouwd. Samen hebben zij een zoontje van 2 jaar, Ami. Hij was al eigenwijs toen hij nog in de buik zat en besloot na 35 weken dat het wel tijd was om de wereld te verkennen. Twee jaar later is hij nog steeds eigenwijs en ook nog koppig, maar ook heel vrolijk, sociaal en lief. Bruna werkt fulltime als journalist op de videoafdeling van het ANP, probeert 3 tot 4x in de week te sporten, doet graag leuke dingen met vrienden en dan hebben man en kind natuurlijk ook nog aandacht nodig.
Een kleine mijlpaal deze week: Ami ging voor het eerst naar de peuterspeelzaal! Ami is tot nu toe altijd alleen maar ondergebracht bij bekenden dus ik was erg benieuwd hoe hij zou reageren op een nieuwe omgeving met andere kindjes. Dat is ook direct de reden waarom wij voor de peuterspeelzaal hebben gekozen, want opa’s en oma’s zijn leuk, maar het is ook heel veilig. Nu is hij gewend dat alle aandacht op hem gericht is, maar hij moet toch leren om met andere kinderen en mensen om te gaan. David en ik hadden een vrije dag genomen en brachten hem samen weg. Hij rende over het schoolplein en was best wel enthousiast. Ook toen wij hem in het klasje achterlieten leek het goed te gaan. Met een gerust hart vertrokken we, zonder emotionele taferelen. Ik vroeg me wel af of het goed zou blijven gaan, omdat het in de middag was en hij normaal gesproken een slaapje doet rond het middaguur. We hadden afgesproken dat hij drie uurtjes zou blijven in plaats van vier uur, maar na twee uur werd ik gebeld dat hij ontroostbaar was. Eenmaal thuis at hij wat en viel hij als een blok in slaap. We zijn nu langzaam aan het opbouwen. Hij is dinsdagochtend twee uurtjes gebleven en donderdagochtend drie uurtjes. Ami vermaakt zich prima volgens de juffen. Af en toe vraagt hij om papa of mama, maar dan wordt hij gerustgesteld door een van de juffen of de wat oudere kindjes en pakt hij weer een puzzeltje of iets anders uit de kast. Het is ook goed voor zijn zelfstandigheid, want hij moet daar zelf eten en uit een bekertje drinken. Ami is op dat gebied vrij lui. Hij wordt nog steeds graag gevoerd en drinkt het liefst uit tuitbekers of rietjes.
Het was sowieso een week vol avonturen. We hebben vliegtuigen gespot op Rotterdam Airport (inclusief zwaaiende piloten) en we mochten een kijkje nemen bij een brandweerkazerne. Ami mocht spuiten met de brandweerslang, in de brandweerauto zitten en we zijn 30 meter de lucht ingegaan met de ladderwagen. We keken uit over heel Rotterdam. Ami vond het prachtig en baalde toen we weer voet aan de grond zetten. Hij schreeuwde ‘klimmen, klimmen!’
En na al die avonturen is het volgende week tijd voor vakantie! Met mijn ouders, zusje en zwager vertrekken we voor drie weken naar Brazilië. Een tropische blog dus de volgende keer.
You might also like
