Bruna (28 jaar), woont in Rotterdam, is al 13 jaar samen met David en inmiddels zijn ze getrouwd. Samen hebben zij een zoontje van 1 jaar, Ami. Hij was al eigenwijs toen hij nog in de buik zat en besloot na 35 weken dat het wel tijd was om de wereld te verkennen. 1 jaar later is hij nog steeds eigenwijs en ook nog koppig, maar ook heel vrolijk, sociaal en lief. Bruna werkt fulltime als journalist op de videoafdeling van het ANP, probeert 3 tot 4x in de week te sporten, doet graag leuke dingen met vrienden en dan hebben man en kind natuurlijk ook nog aandacht nodig.
Daar zitten we dan, met vrienden gezellig te eten in een sushirestaurant in Amsterdam. Ami geniet van de aandacht van de serveersters. En dan gebeurt het. Hij kletst en speelt met een paar serveersters en roept plotseling: tieten, tieten! David en ik kijken elkaar aan: uhmmm, waar hij heeft dat woord nou weer geleerd? Maar we liggen ook in een deuk met z’n allen. En waarom zegt hij het nu? Ik denk niet dat we er ooit achter komen wie hem dat geleerd heeft. Iedereen ontkent.
Afgelopen weekend hebben we met mijn ouders, zusje en zwager in Putte (NB) doorgebracht
waar Ami zich lekker kon uitleven in het bos.
Ami is een echte kletskous. Het gaat de hele dag door. Het is nooit meer stil in huis (behalve als hij slaapt) en tijdens het kletsen rent hij ook nog constant rond, want stilzitten behoort niet tot zijn favoriete bezigheden. Ami leert snel. Hij kent al veel namen en weet ook wie daarbij horen. Vaak zegt hij woorden al na één keer horen goed na. Zo riep ik laatst ‘kreng’ en voor ik het wist zei Ami de hele dag kreng, kreng, kreng. Een vriend die vaak ‘Jezus’ zegt is door Ami omgedoopt tot Jezus. Zodra hij binnenkomt is het ‘Jezus, Jezus’. Na een nachtje logeren bij zijn oom en tante, die tatoeages hebben, heeft hij geleerd om ‘tattoo’ te zeggen. Dat behoort tot een van zijn favoriete woorden. Elke keer dat hij iemand met een tatoeage ziet roep hij het. Dat krijg je als de naam van je zoon dezelfde is als die van tatoeëerder Ami James van Miami Ink. Gelukkig zegt hij ook normale dingen, zoals ‘hé’, ‘die’, ‘eten’, ‘drinken’, ‘papa’, ‘mama’ enzovoorts en een paar Portugese woordjes.
Nu ik op mijn woorden probeer te letten merk ik pas hoe vaak ik er een scheldwoord uitfloep. Maar op je woorden letten is dus noodzakelijk, want we hebben tegenwoordig een kleine papegaai in huis.
En nog wat foto’s van ons weekendje in de natuur.
You might also like
