Remkje (42) is moeder van twee zonen van 13 en 11 jaar en getrouwd met Ferdinand. Ze heeft gewerkt als kindertherapeut en is nu leerkracht. Remkje geeft elke week op Mama Glossy haar ongezouten mening over actuele zaken en ander moedergoed.
De Sinterklaastijd wordt ingeluid met de intocht van Sinterklaas in eigen dorp/stad waarna de intocht op TV nog eens dunnetjes wordt overgedaan. Dan barst het los: schoentje zetten thuis, schoentje zetten op school, schoentje zetten bij de HEMA, schoentje zetten bij de supermarkt, Sinterklaasjournaal thuis, Sinterklaasjournaal op school, Pietengym, Sinterklaasfeest op school, Sinterklaasfeest op gym/voetbal/scouting, Sinterklaasfeest bij papa op het werk, Sinterklaasfeest bij de ene familie, Sinterklaas bij de andere familie… kunnen jullie het nog behappen?
Is het niet een beetje veel lieve mensen? Gaan we niet een beetje over de top? Veel scholen doen fanatiek mee aan de ingewikkelde en stressvolle verhaallijnen van het Sinterklaasjournaal, dus een aflevering overslaan thuis is er bijna niet meer bij. Elk jaar weer dat gedoe dat de pakjes kwijt zijn of de boot gestolen of het paard verdronken. Ik snap het niet hoor. WAAROM moet dat allemaal? Die arme kinderen raken helemaal in de stress en worden er hyper van. Je merkt het aan alles, de kinderen moeten sneller huilen, zijn sneller boos en kunnen soms slecht slapen.
Dan heb ik het nog niet over de cadeautjes die de lieverdjes tegenwoordig in hun schoen krijgen. Van spelcomputer tot Wii. Of zo’n vreselijke Furby! Waar is de tijd gebleven dat je gewoon nog een doosje kleurtjes en een handje pepernoten in de schoen kreeg?
En op Sinterklaasavond iets moois van lego of een Barbie? Tegenwoordig krijgen ze dat al in de schoen. Wat moet je ze dan op 5 december geven? Nog meer en nog groter en dat keer drie?
Misschien ben ik wel heel ouderwets en heb ik er de kinderen niet voor, want mijn kinderen werden er heel nerveus van als ze in december zomaar overal Sinterklaas tegen het lijf liepen. Dus ik vermeed dat altijd een beetje. We keken ook geen Sinterklaasjournaal met al die stress dat de pakjes weer kwijt waren. We zetten ook niet overal het schoentje, gewoon alleen thuis en dan alleen in het weekend. En die ene keer op school. Fijn liedjes zingen en een wortel en wat hooi in de schoen doen. Pakjesavond was maar één keer óf bij ons thuis óf bij opa en oma. En dan inderdaad die doos lego, een boek en een nieuwe pyama. Tja…die goede oude tijd…!
Ik weet nog goed hoe mijn zoontje dan evengoed van feest naar feest leefde in die drukke decembermaand. Op een keer vroeg hij in januari toen ik dacht eindelijk de drukte achter de rug te hebben: “Ok mam, wat komt er nu? Pasen toch?”
You might also like
