Wat is het heerlijk om twee kids te hebben. Van te voren bedenk je, je wel eens.. Kan ik net zo veel houden van mijn tweede kind als van mijn eerste kindje??! Het antwoord is JA!!
Mijn hemel wat houd ik van die twee!
Het is even wennen aan een tweede kindje erbij. Allereerst de korte nachten.
Al mogen wij niet klagen. Juul komt met haar 4 weken oud nog maar 1x ’s nachts.
Dat is dan rond een uur of 4 en als het goed is heb je dan al heel wat uurtjes ervoor mogen slapen.
Ik schrijf “als het goed is” want wij redden die heel wat uurtjes vaak niet. Carlo en ik liggen er vaak pas laat in.
Nu geniet je net wat extra van je avondjes samen. Dat houd in een drankje en een hapje met de Olympische Spelen op de achtergrond en even geen gekwek van je twee jarige zoon of een baby in je armen die zo nu en dan ook wat aandacht wil.
Ook Morris moet even wennen. Voorheen kreeg hij alle aandacht van ons, vrienden en familie. Die aandacht moet hij nu delen. Dit gaat goed vooral thuis, soms een beetje uitsloven bij de kraamvisite maar het gaat goed. Van de meeste kraamvisite krijgt hij ook een cadeautje en die doen het goed bij Morris. Slim dat veel mensen daar aan denken trouwens. Al vindt hij het uitpakken van zijn zusje haar cadeautjes net zo leuk. Hij laat het dan trots aan Juul zien, die dan net lekker lag te slapen of de fles kreeg. Kind weer bedolven onder een jurkje of er wordt een knuffeltje tegen haar hoofdje aangeprakt.
Tjsaa Moortje is ook nog maar twee, je kan boos worden of zorgen dat er geen gewonden vallen, wij verkiezen het laatste.
Buiten op straat heeft Morris meer last van al die aandacht. Zodra er mensen op straat vragen “Ah, is dat jouw zusje Morris?” of “Ah wat een mooie kinderwagen !”dan kruipt hij in de wagen en is zo verlegen als wat. Soms moet hij zelfs huilen.
Ik snap hem wel, er zijn namelijk heel wat mensen die aan de kinderwagen komen staan.
We hebben sindskort de EasyWalker duo aangezien Morris nog geen lange stukken kan lopen. De EasyWalker is nu uitgerust met een zitje voor Morr en een reiswieg aan de andere kant waar Juultje in ligt. Menig mens vooral de oude generatie kent deze wagen niet. En laat ik nou in de buurt een verzorgingshuis hebben en deze lieve mensen vaak te vinden zijn in onze Appie. Je begrijpt als wij nu een potje chocopasta gaan halen zijn we net iets langer onderweg dan normaal dat is voor mama vermoeiend maar ook voor mijn tweejarige zoon.
Verder reageert hij trouwens super leuk op zijn zusje, knuffelt en kust haar heel veel. Soms een beetje te hard en dan moeten we hem van haar af trekken. Net een zuignap. Maar tot nu toe heeft Juul nog geen schrammen of krassen en vinden Carlo en ik dat we dit nog best goed doen.
Een ander dingetje waar je aan moet wennen is de ruimte, in het gaan en staan die je eerst had met 1 kindje. Morr nam je mee aan de hand of in de smalle buggy. Nu hebben we de Easywalker, maar geloof me die loopt niet vaak even Easy! Vooral in de smalle drogisterijen… waar de dozen waspoeder in de paden staan. Het gebeurt dan vaak dat ik een aangepast parcours moet lopen om naar de luiers te komen. Maar ach ik wilde toch afvallen!
Het laatste dingetje waar ik weer heel erg aan moet wennen is de vergeetachtigheid. Je voelt je af en toe echt gehandicapt!
Zo moest ik laatst bij de H&M wat ruilen, ik was bijna bij de winkel en ja hoor tasje met kleding van de H&M thuis laten liggen. Kon ik weer terug! Vervolgens loop ik de auto uit en kom er bij mij thuis achter dat ik de auto niet op slot heb gedaan. Dit is wel een beetje de schuld van Carlo, hij heeft een super de luxe auto die je niet dicht of open hoeft te doen en zelf sluit zodra je er vandaan loopt. Aangezien ik daar soms ook in rij, ging ik ervan uit dat ik mijn auto ook niet meer handmatig moest sluiten… Oeps!
Zo kan ik nog wel 100 dingen opnoemen. Ik moet me hier maar bij neerleggen en veel Post-Its plakken om me een beetje op weg te helpen. Die vergeetachtigheid duurde bij mijn vorige” ontzwanger” periode zo’n 1,5 jr. Dus mensen bij deze verontschuldig ik me al voor alles wat ik nog ga vergeten 🙁
Liefs Jerr