Ik weet het nog heel goed. Mijn grootste aap werd vier en ze mocht naar schooooool! Blij was ze, want ze was nu officieel groot en ze had ook echt wel zin in iets nieuws. Ze was wel een beetje klaar op het kinderdagverblijf, oftewel ze was er aan toe. Maarrrrr tegelijkertijd wel oh zoooooo spannend natuurlijk. En nee niet alleen voor haar ahum.
Wat een nieuwe wereld, en stiekem ook als ouder heb je zo geen idee waar je in terecht komt. Twee wendagen, oke? Wij braaf naar school om die af te spreken met de juf. Ik zal het nooit meer vergeten, zowel moeder als dochter stonden heel stil te wezen in de klas, terwijl we met de juf praatten over de dagen dat ze zou beginnen. Mijn hemel wat veel kinderen en wat een lawaai??!!. Tja dan denk je dus van het kinderdagverblijf wel wat gewend te zijn, maar nee hoor. Dit waren gewoon wel meer dan dertig kinderen in die klas, die niet allemaal braaf op hun stoeltje zaten stil te wezen. Je kan je er vast wel iets bij voorstellen…
Bij het kinderdagverblijf kon je zo lang als je maar wilde informatie vergaren over hoe het met je aap was gegaan die dag. Nou dat is wel voorbij hoor op de grote school. Het is het verhaal van je eigen aap waar je op af moet gaan.
Het begrip 10 minuten gesprekken komt ineens weer boven zeilen. Herken je dat nog van vroeger? Twee keer per jaar de mogelijkheid om eens even te kijken hoe het gaat met je aap in de klas. Uiteraard trekken ze aan de bel als het echt de spuigaten uitloopt (zeggen ze) , maar ik ben blij dat Luna wel aardig kletst over wat ze zoal meemaakt.
Ook vond ik het stiekem best even wennen toen ik ineens tassen moest gaan inpakken met drinken, 10 uur momenten en overblijfpakketten. Jeetje, ik was officieel oud geworden.
Ik zal het nooit meer vergeten hoe ik die eerste maanden onwennig op dat schoolplein stond. Buiten wachten totdat de apen naar het plein kwamen. Kletsen met andere ouders,” wat een nieuw tijdperk he…”.En altijd strak die tijd in de gaten houden, want te laat komen was natuurlijk niet de bedoeling.Dus tja eigenlijk was ik gewoon best heel vaak te vroeg hehe. Dat beeld van alleen jouw kind bij de juf terwijl alle kindjes al weg zijn…dat kan natuurlijk echt niet realiteit worden.
Wat dacht je van die rapporten die we mee naar huis kregen….dat is niet meer zoals vroeger hoor, nee dat zijn officiële testen op allerlei vlakken. Beginnende geletterdheid…..ahum juist ja…we hebben het over een kind uit groep 1, please laat haar nog heel even gewoon kind zijn en spelen???
Luna had mij op haar officiële eerste schooldag buiten braaf zien wachten en lapte vervolgens alle regels aan haar laars en vloog eigenhandig naar buiten. De juf kwam later naar buiten, ze waren haar kwijt, Luna moest mee terug naar binnen en netjes in de rij met de rest naar buiten.
Op school heersen een heleboel regels en eigenlijk moet je die gaandeweg maar ondervinden en leren. Als ik zo terugkijk op die kleutertijd (Luna gaat in september naar groep 3) besef ik mij dat alles omtrent dat nieuwe tijdperk toch echt heel gewoon is geworden.
Ik kijk niet meer op van de vraag om hulp vanuit de school voor van alles. Klasjes rondleiden op de opening van de school, luizenouders, inpakouders, versier-de-klas-ouder, helpen-bij-het-ontbijt-ouder, boekenhaal-ouder en ga zo maar door. Ik kijk niet meer op van alles wat mee gaat naar school vanwege een letter die ze behandelen. Ik kijk niet meer op van speelafspraken.
Wel bleek deze week dat de school mij toch nog wel kon verbazen. Via via was in de roddelscene terecht gekomen dat er twee groepen 3 van 35 kinderen zouden komen volgend jaar. Nee geen officiële melding via email of brief, maar enkel de tamtam. Eerste reactie, mijn hemel 35 kinderen dat is toch veel te veel. Hoe krijg je dat als leerkracht voor elkaar? Je moet 35 apen in het schoolritme krijgen; het spelen is tenslotte voorbij. En je moet ze leren lezen, rekenen en schrijven…ik zeg succes, ik heb soms al moeite om 3 een beetje in balans te houden hèhè. De tamtam bleek wel ergens goed voor dit keer. Heel veel reactie is er geweest richting school en uiteindelijk komt er een extra informatieavond. De vraag is of er nog iets gedaan kan worden aan deze formatie, of dat alles al vast staat. Ik hoop eigenlijk alleen maar dat men het belang van kwaliteit niet uit het oog verliest.
Liefs,
Fleur
You might also like
