In de eerste jaren van je carrière heb je er last van. Hoge hartslag, zwetende handjes, knikkende knieën (ok ik geef het toe, 1 keer) maar na 16 jaar weet je het wel. Je kent je verantwoordelijkheden, je kundigheid en in mijn geval heb ik rond de 800 kinderen zelf ” aangepakt” en bij zo’n 1500 bevallingen gesteund en aangemoedigd.
En toch is er dan die dag, die gaat komen, waar je weken naar toe leeft en met spanning naar uit kijkt. De teckel is bijna uitgerekend!
Een rechtstreekse app verbinding met de fokker, het telefoon nummer van de dierenarts op de koelkast, instructie films bekeken op YouTube. De “bevalkamer” wordt voorbereid, warmte lamp in de buurt, werpkist ingericht, dekens in de aanslag, we zijn er klaar voor!
Ok, Puk is pas over 10 dagen uitgerekend, maar ze vertoont toch “voortekens”: eet niet meer, graaft in de kist, plast veel… Ff contact met de fokker: nee hoor: teckels zijn piepers, bij de minste voorwee gaan ze piepen (dus teckels hebben ook voorweeën)! We kunnen met een gerust hart nog gaan werken.
14/2 ’s morgens nog een bevalling gedaan, visite gereden en toch maar even bij Puk kijken. Aan de voordeur al een ander geluid dan anders, dat piepje is nieuw! En ja hoor, vol trots zit daar een verbaasde teckel met 3 puppy’s ons aan te kijken! Ze doen het alle drie goed. Puk draait nog wat in de kist en dan komt toch de ervaring naar boven: weeën! Er komt er nog eentje! Na 10 min persen komt de vierde pup ter wereld. Omdat ik toch niet helemaal stil kan zitten heb ik de vlieszak open gemaakt en de navelstreng doorgeknipt (meer dan 3 placenta’s opeten is niet goed voor hondjes heb ik in de spoedcursus geleerd) en nr. 4 doet t ook prima. Op Valentijnsdag zijn geboren: Valentijn, Rembrand, Anna en Bell 😀 !
De borstvoeding loopt super! De pups groeien als kool, puk ontzwangert volgens het boekje! 10 Weken later zwaaien we drie pups uit! Valentijn: onze Tinus mag blijven!
You might also like
