JE KAN ER BOEKEN OVER SCHRIJVEN (OF EEN BLOG)!!
Alle vrouwen die zwanger zijn geweest, zijn er mee in contact gekomen. Hormonen, ze gieren door het lijf, zorgen voor de meest uiteenlopende emoties, maken lontjes kort, zorgen voor enorme lachbuien, laten tranen stromen, zorgen voor geluks-zweef-momenten, maken onzeker en sterker dan ooit. En dit alles in variabele verhoudingen en afwisselingen (ok, en je hoeft het vooral niet toe te geven als het zo is 😉 )
Het is steeds weer bijzonder op het spreekuur, om alle dames de revue te zien passeren. De ene leeft een hele maand naar het bezoek toe (dit zijn meestal de koppels die hun eerste kindje verwachten) en de andere vind het een beetje overdreven dat je op het einde iedere week langs “moet” komen (dit zijn vaker de moeders die al kinderen hebben, en waar papa meestal bij de oudste thuis zit).
En geef toe, een eerste zwangerschap verloopt anders dan de tweede, derde,… Het blijft bijzonder! Natuurlijk! Maar waar je bij de eerste tot op de dag nauwkeurig weet hoever je in je zwangerschap zit, ben je bij de tweede blij als je er aan denkt, dat je naast je werk, kind van de oppas halen, voorlezen, koken, kind op bed leggen, eten, boodschappen doen en was sorteren, ook nog een keer bij de verloskundige langs moet gaan.
Dat is het leven van de moeder, moe-der. Daarom is de moeder ook altijd moe, en vader, tja vaak een stuk minder. Mannen en vrouwen zitten anders in elkaar, en als mannelijke vroedvrouw (het staat echt op m’n diploma) zit ik daar mooi tussenin!
Sommige cliënten van de praktijk luchten liever hun hart bij mijn vrouwelijke collega, lief en warm, die met zachte stem steeds de juist woorden weet te vinden. Mijn aanpak is wat nuchterder en directer, maar allebei begrijpen we prima (of we doen een serieuze poging daartoe) wat de zwangerschap met vrouwen kan doen (na 16 jaar durf ik me wel een ervaringsdeskundige te voelen, en nee ik heb zelf nooit gevoeld).
You might also like
