Door Jeff:
Wat een wonder, als je er heel technisch over nadenkt is het echt knap werk van moeder natuur. Een eitje en een zaadje, en binnen 9 maanden groeit er een baby! Dat allemaal in de buik, in een zakje met water, ondersteboven. Het is voor ons volwassenen al super bijzonder, hoe moet het dan van voor een grote broer of zus-to be zijn.
Het is altijd leuk om de reacties van broertjes en zusjes te zien op het spreekuur.
De ene komt trouw mee voor de snoepjespot in de wachtkamer, de andere roept luidkeels: ‘baby luisteren’ als ie binnenstormt. De volgende verstopt zich achter mama op de stoel en een andere is helemaal verliefd op de treinbaan in de spreekkamer. Altijd is het leuk om te laten zien waar de baby groeit, en hoe het hartje klopt.
Aan de andere kant vraag ik me ook vaak af, hoe verwonderlijk het moet zijn voor een 2-jarige peuter: Een baby; zit over het algemeen niet in een buik, maar bij een mama op schoot of in het wiegje. Een baby huilt meestal en het geluid van een mooi kloppend hartje, komt hier niet bij in de buurt. We roepen altijd enthousiast “dat is het hartje van de baby” (weet een 3-jarige wat een hartje is, waarom het zoveel lawaai maakt, terwijl ie dat bij zichzelf nog nooit gehoord heeft). En wanneer komt die baby dan! dat duurt ook heeeel erg lang! een paar maanden is voor een peuter amper te bevatten lijkt mij!
Als de baby dan eenmaal geboren is, zijn de reacties nog meer uiteenlopend dan tijdens de zwangerschap. De ene grote broer is meteen verliefd, kan niet stoppen met de nieuwe aanwinst kusjes te geven terwijl de andere groter zus heel opstandig is en zich afvraagt wanneer de baby weer weg gaat. Het is wel altijd even leuk de grote broer of zus te betrekken, en meestal laten ze me heel trots de baby zien en mogen ze ook altijd aan mij verklappen of het een broertje of zusje is geworden. (ook al heb ik zelf de bevalling gedaan, ik kijk altijd even verwonderd ;-))
De laatste grote zus waar ik op visite ging, verstopte zich de eerste 5 minuten achter een groot kussen op de bank. Logisch wat doet de babydokter die altijd achter z’n grote buro zat nu opeens in de huiskamer. Vervolgens kreeg baby-broer een lief kusje en ging ze verder tot de orde van de dag: gewapend met koksmuts, schort en handschoenen, thee zetten voor de visite. Mama vertelde een leuke anekdote: zus had lekker macaroni met papa gegeten beneden en er werd ook een bordje naar mama gebracht, vertederd door het hele gebeuren en onder een invloed van een flinke dosis hormonen, beginnen de (kraam)tranen te vloeien: ach mama toch! Ik ben er toch! Ik hou van ma…..caroni.
You might also like
