MARIJE BLOGT: EEN SCHOOLDAG IN KUALA LUMPUR
Afgelopen zomer vertrok Marije samen met haar man en kind naar de andere kant van de wereld. Naar Kuala Lumpur, om precies te zijn. Op Mama Glossy vertelt zij over hun expat avontuur. Lees je mee?
Kinderfeestjes, alleen het woord uitspreken geeft bij mij al stress. De ongeschreven regels voor het uitnodigen van vriendjes, hoeveel vriendjes? wie? en hoe gaan we het dit jaar vieren?
Hier in KL is het niet anders of misschien nog wel gekker. Feestjes waarvoor de hele klas wordt uitgenodigd (al bestaat de klas hier uit max. 15 kinderen). Met zijn allen naar het discovery centrum, een klimhal, water- of ander themapark.
Nou hebben wij in Nederland ook niet de drang gehad om met de hele klas naar de Efteling te gaan….
Kennismakingsfeestje
Via de klassenapp ontvang ik een uitnodiging voor het feestje van 2 meisjes uit Mees’ klas.
‘Het is een mooie gelegenheid om de ouders uit de klas te ontmoeten’ is de boodschap. Bij binnenkomst zie ik kinderen rondjes rennen langs het zwembad, liggen op een mega unicorn in het water, hangen ondersteboven in de speeltoestellen of proppen nog wat koekjes in hun kleine hamsterwangen. In een kille zaal, aangekleed met wat ballonnen en slingers om er nog iets sfeervols van te maken, staan de cadeaus ongeopend opgestapeld (In Maleisië is het de gewoonte dat de ontvanger pas de cadeaus uitpakt als de gasten zijn vertrokken). En de ouders? De ouders staan langs de zwembandrand verplicht te socializen. Is dit een ‘normaal’ kinderfeestje? Waarvoor je de hele klas uitnodigt?
‘Mam, ik wil niet heel de klas uitnodigen voor mijn feestje, alleen mijn vriendjes van school, hockey en Charly’ zegt Mees. Goede keuze! Op dit moment omarm ik zijn sterke eigen willetje.
Een verjaardag met heimwee
Mees was jarig in de (spring break)vakantie. Op één van de prachtige eilanden van Maleisië hebben we zijn verjaardag gevierd met taart, ballonnen en cadeaus. Mees heeft er zo naartoe geleefd ‘Mam, overmorgen ben ik jarig, dat zijn nog 2 nachtjes’, ‘Nu ben ik echt de hele dag jarig’.
En dan ineens, heel onverwachts kan het gebeuren; het heimweemonster komt om het hoekje kijken.
‘Mam, ik mis mijn vriendjes, die kunnen niet op mijn feestje komen. Ik wil naar huis naar Nederland, NU!’ Mijn moederhart breekt. Ik geef een kus op zijn voorhoofd en ga naast hem zitten op het strandbedje. Mees kruipt dicht tegen mij aan, samen staren we in de schemering naar de mooie kleuren van de lucht en de schittering in de zee. Het tropische eiland kan hem (en mij) even gestolen worden.
Tijd voor traktaties
Traktaties, nog zoiets om wakker van te liggen. In Nederland heb ik de beginnersfout gemaakt. Waarom liet ik mij ook zo meeslepen door ubermoeders met tot in de puntjes gestylde, instagrammable traktaties en dito decoraties? Wat is er mis met een dolfijn van banaan met een druif? Stond ik met slaperige ogen om 6 uur ‘s ochtends vogelhuisjes in elkaar te fröbelen. (1 tip: kies voor een traktatie die je de avond van tevoren kan maken, scheelt stress in de ochtend). Gelukkig maakt Mees zich niet druk om zijn traktatie op school en spreken we met zijn meester een datum af. Een taartenbakprinses ben ik zeker niet en nu de verjaardagsstress iets te dichtbij komt hou ik het simpel. In plaats van zelfgemaakte cupcakes zijn het de oer Hollandse stroopwafels. Flansen we zo in elkaar!
Poolparty
De dag van het verjaardagspartijtje is aangebroken. Ongeduldige Mees (van wie zou hij het hebben?) is niet te houden en vraagt om de vijf minuten wanneer zijn vriendjes komen.
Zes vriendjes en vriendinnetjes spelen samen, eten taart om vervolgens in het zwembad te duiken. De ouders staan in of naast het zwembad te kletsen met een koud drankje in hun hand, op de bank zit de opa van zijn Taiwanese vriendje te slurpen van zijn kopje thee en met zijn telefoon te spelen. De beste man spreekt geen woord Engels, onze conversatie gaat met handgebaren en een vriendelijke glimlach. Een themapark is helemaal niet nodig. Een verjaardagstaart, spelletje Twister en een zwembad zorgen voor blije gezichtjes. Zo’n feestje wil ik ook wel…