Pleun is afgelopen december 3 geworden. Dan komt de basisschool wel erg dichtbij…
Ja, ik vind het vreselijk, ook al zegt mijn vriendin; zeur niet, wees blij dat ie gezond groot wordt en gebruik kan maken van onderwijs. Heerlijk relativerend vind ik dat, feit blijft dat het mijn laatste is en blijft en dat je nu weet wat het allemaal inhoudt. Dus geniet je dubbel van zo’n jongste.
Mijn dochter is pas afgezwommen, de vlag ging uit!
Ze zitten allemaal op een sport, mijn oudste danst zo’n 10 uur in de week, Mik voetbalt 2 keer in de week en in het weekend speelt hij een wedstrijd. Fien turnt, ook 2 keer in de week, en zo nu en dan een wedstrijd. Tot een jaar of 9, haal en breng je je een ongeluk. Nu heb ik de luxe dat de sporthal waar gezwommen werd en geturnd wordt tegenover ons is, en dat mijn 3 oudsten inmiddels zelf heen en weer gaan.
Maar dat staat mijn Benjamin allemaal nog te wachten. Ik geniet er nu nog enorm van dat hij nog helemaal van mij is, alles nog opgelost kan worden met een knuffel en een kus.
Hij is een “giga cadeau van de universe”, voor ons gezin. Ik dacht na de geboorte van onze 4de dat dat het was, maar ergens voelde het nog niet compleet. Maar ja met 4 kinders was het wel erg druk, vooral ook omdat ze allemaal onder de 6 waren.
Dan heeft je oudste zwemles en dan sleep je al die kleintjes op vrijdagmiddag mee naar het zwembad….. Horror, vond ik dat. Dat zeggen ze er niet bij, bij de bevalling dat je kind ook naar zwemles moet en dat helemaal niet leuk vindt.
Al die ploeterende vaders en moeders in veel te warme kleedkamers met dreinerige, oververmoeide peuters en kleuters. Ik was er ook 1.
Maar nu met Bobbie, die A gehaald heeft, was het een eitje, ik had alleen Pleun die verplicht mee moest.
Inmiddels ben je na 13 jaar moeder wel lekker in je rol gegroeid en weet je wat wel en niet werkt. Alsof ik met mijn vijfde precies weet hoe het moet. Het lijkt daardoor alsof dit kind het best gelukt is. Ik heb alle geduld met hem. Ik word zo blij van deze leeftijd, hij vindt alles leuk en gezellig. Over aandacht heeft hij ook niet te klagen. Als baby al, hing er gelijk een broer of een zus boven de box als hij een kik gaf. Ik dacht eerst dat er een kans in zat dat Pleun zo’n over-verwende jongste zou worden. Maar het heeft hem tot nu toe alleen maar leuker en grappiger gemaakt.
Hij heeft natuurlijk ook moeten leren dat hij niet altijd op de eerste plaats komt. En samen spelen met kindjes die jonger zijn dan hij is, is ook nog moeilijk.
Zeker als het de houten trein betreft, als iemand erover struikelt (omdat hij door het hele huis ligt) of als een kleiner nichtje of neefje de boel komt ‘slopen’. Dan wordt het zwart voor zijn ogen. Nu gaat hij sinds kort naar de peuterspeelzaal, heb ik een vrije ochtend en kan hij oefenen met samenspelen, samen slopen!
.
You might also like
