En dan sluit je weer een hoofdstuk af…
Mijn oudste dochter die als 3-jarige de dagen telde tot ze 4 werd en eindelijk op ballet mocht, wil nu na 10 jaar, stoppen met dansen. Sommige dingen doen je als ouder echt pijn in je hart. Maar het afgelopen jaar danste ze niet meer gemotiveerd en hadden we voor het eerst strijd over dit onderwerp. En dan vind ik de balans tussen ‘pushen’ en de strijd opgeven, moeilijk. Want als je ziet dat je kind talent heeft en ze transformeert op het podium van een onhandige puber in een blije danser met zoveel uitstraling, dan moet ik echt even slikken, nu we hebben besloten het abonnement op de dansschool voor haar stop te zetten.
Zo fijn vond ik het, wetende dat ze 10 uur per week in de dansschool was en niet op straat hing, dat deze sport een beroep deed op haar grootste talent en daardoor haar innerlijke batterij oplaadde. Maar ja, nu aan de orde haar puberteit, die haar uit balans brengt en dat uit zich in uitdagend, lastig maar vooral onhandig gedrag. Ik denk uit zelfbescherming tegen de kwetsbaarheid die het allemaal met zich meebrengt. De vriendenkring wordt steeds belangrijker, school voert de druk op. Geen tijd en zin meer in ballet dus.
Ik wil zo graag het authentieke kind niet uit het oog verliezen. En haar meegeven dat je wel talent kan hebben maar dat de inzet bepaalt of je wat bereikt of niet. Ach en ze heeft nog veel meer talenten die zich vast gaan openbaren.
Ik zie nu al dat ze met haar eigen soort hartstikke sociaal is, ze doet het onwijs goed op school, heeft een gevoel voor fashion, zet vaak als eerste de trend. Is de beste op het selfiefront, kan goed met geld omgaan en heeft humor. Dus ik zie in het verschiet een dansende modeontwerper met een eigen uitgebrachte selfie-koffietafelboek a la Kim Kardashian.
Lees ook de review die Merel schreef over deze toffe naamslinger voor haar zoon Pleun!
You might also like
