Door Merel:
De vraag die ik het meeste krijg is: Hoe doe je dat met 5 kinderen??? Hier een kleine blog erover.
Ik merk dat, als mensen de vraag aan mij stellen, ik nooit een antwoord paraat heb. Bedenk me daarna of ze dat nou als compliment bedoelen of dat het verkapte kritiek is. Ben je gek geworden ofzo, 5?! Ik hakkel en stotter wat, dat het heus zo druk niet is als iedereen denkt. Dat ik eraan gewend ben. En verander snel het onderwerp. Laatst nog op het schoolplein, weer de vraag. We fietsen naar huis, thuisgekomen zit ik iedereen achter de broek; bakjes en bekers op de keuken, hoor ik mezelf zeggen, en jassen en tassen aan de kapstok. Fien, dek jij de tafel, neeeej niet achter elkaar aan rennen in huis.
Soms word je knettergek als ze allemaal tegelijkertijd wat aan je vragen, of als het vakantie is en ze verwachten dat er elke dag iets op het programma staat. Of dat ik wat op tafel zet, en dat nooit iedereen zegt; oh mam wat heb je dat heerlijk gekookt. En dat ze je humor niet waarderen. Dat ze het nooit eens zijn over welke film ze willen kijken. Ik hoor mezelf de hele dag ook dingen herhalen, ruim je kamer op, doe je huiswerk, leg je iPhone een uur weg. En vaak dezelfde discussie voeren is ook zo’n ergernis. Je raapt vieze kleren van de vloer (ruikt er zelfs aan om te testen op; fris, semi fris of ieuw ik ruik zweet.) Tja, waarom eigenlijk 5?? En hoe doe ik het?? En toch, als ik de keuken opruim nadat mijn oudste pannenkoeken gebakken heeft en op haar manier heeft opgeruimd, is het ook een soort reminder dat ik nu heb waar ik zo naar verlangde. Maar dat denk ik dus op goede dagen als ik nog vol geduld zit, anders sommeer ik haar naar beneden en leg de puber haarfijn uit hoe je een keuken wél poetst!
Dikke vette pluspunten zijn dat ik inmiddels bij de FBI kan, researchen kan ik als de beste. Waar en met wie hangt mijn puberdochter? Heeft ze al verkering met die leuke jongen waar ze zo verliefd op is? Waar ging het meidenvenijn nu weer over? Ik kom overal achter. Dat talent heb ik met de jaren moeten ontwikkelen, maar men oh men, ik verdien een onderscheiding! Ben ook een kei geworden in afleiden en creatief dingen met humor oplossen, daar kan ik examen in doen. Om een voorbeeld te geven: je kent het vast wel, je staat in de supermarkt of God verhoedde een speelgoedzaak mét je kinderen, (tip 1; als het niet hoeft neem ze niet mee) en je wil snel je boodschappen halen (tip 2: snel is het sleutelwoord, in en uit zodat ze geen tijd hebben om te zeuren, dreinen, om zich heen te kijken of ze iets leuks zien, wees Speedy Gonzalez). Maar dan gebeurt het, hoe snel je ook bent, ze zien iets dat ze willen hebben. (Dan hier tip 3! Zet ze op de foto met hetgeen ze graag willen hebben…) Ik zei vroeger altijd dat ik het zou onthouden voor een verjaardag, Sinterklaas, afzwemmen of rapporten. Maar dan vergat ik het natuurlijk en viel ik door de mand. Dus, zet ze op de foto! Je filmrol zal gevuld worden met vrolijke kindjes, met in hun handen tijdschriftjes, LEGO friends, een Marsreep, brandweerauto en ga zo maar door. De kinderen voelen zich serieus genomen en laten maar wat graag zien ‘aan de foto’ wat ze op hun verlanglijst willen. En leg het weer terug. (Een kleine tip nog; koop nooit wat, waar ze bij zijn, begin er niet aan, doe het 1 keer en je bent verloren). Ik app de foto’s vaak door aan mijn zus, ze smult ervan, vindt dat ik de foto’s moet bundelen.
Dus ja, hoe doe ik het? Het is een proces, ik was niet een moeder van 5, toen 13 jaar geleden mijn oudste dochter werd geboren. Heb vaak genoeg gefaald, geblunderd etc. Maar je groeit in je rol, de een als moeder van 2 en ik als moeder van 5.
Ps. Credits ook voor sauvignon blanc, vriendinnen en een fijne familie.
