Laat ik mezelf even voorstellen: ik ben Sally en mama van mijn kleine heerlijke meid Olivia die net 15 maanden is en van mijn knappe, slimme en eigenwijze tienerzoon Darnell van 15. Onze kleine meid Olivia heeft PKU, een genetische stofwisseling aandoening die geconstateerd is door de hielprik. Ik ben getrouwd met, hoe cliché het ook is, MY BIG LOVE: Ray. Ray is Amerikaans, ik ben geboren in Engeland en samen met onze kids verhuizen we op en neer tussen Europa en Amerika de afgelopen jaren. Alsof dit nog allemaal niet genoeg is, werk ik ook fulltime als Legal Counsel bij een grote multinational. Kortom een druk leven met ons klein en heerlijk gezinnetje!
Wat kan ik zeggen, ik heb het harstikke druk en toch neem ik iedere keer meer hooi op mijn vork. Klikt zeker bekend voor ons moeders, wij zijn dan ook zoveel tegelijk. Ik wil ook zo ontzettend veel, en dat vereist allemaal tijd, dus doen we van alles de gehele dag door en sta ik dan ook iedere dag op rond 6 uur en lig ik er pas rond middennacht weer in.
Als moeder zijn moet je continue keuzes maken, en hoe dan ook het is niet makkelijk, en je voelt je dan ook altijd wel schuldig want als je het ene doet, dan kan je het andere niet doen. Toch is en blijft het raar dat ik altijd de vraag krijg “Werk je voltijd?” mijn collegas die mannelijk zijn en net een baby hebben krijgen die vraag nooit. Daarnaast merk ik ook, dat de meeste, mannen ook minder last hebben van het schuldgevoel wat wij vrouwen hebben.
Waarom is dat? Waarom is het geheel acceptable dat een vader voltijd werkt en als een moeder voltijd werkt wij continue horen “knap hoor” “druk met zo’n kleintje”.
Waarom maken we nog steeds dat onderscheid? En waarom moet ik mezelf altijd 2 keer zo hard bewijzen dat ik net zoveel passie en dedication heb voor mijn werk als de mannelijke collega in de juridische wereld? Gelukkig heb ik een geweldige werkgever en word ik enorm gewaardeerd en werk ik hard, en met veel liefde iedere dag weer. Maar ik heb ook andere tijden gekend.
Het blijft toch altijd een strijd en als carriere vrouw , en ik ga er dan ook dagelijks voor. Ik hou van mijn werk, ik vind het super leuk, ik heb er lang voor gestudeerd ik heb veel ervaring opgedaan en ik vind het uitdagend. Ik wil dan ook verder komen, meer doen, en meer groeien. Daarnaast hou ik ook ontzettend veel van mijn kids en mijn man, en ik wil ook graag veel tijd met hun spenderen en ze zien opgroeien. Mijn sociaal leven en passies wil ik ook nog volgen, ik heb een enorme passie voor mode, ik ga graag met vriendinnen shoppen en van tijd tot tijd geniet ook van het “pamperen” een lekkere manicure, massage of facial…kortom ik heb een bomvolle agenda. En het is enorm vermoeiend, en men vraagt je dan ook keer op keer…HOE DOE JE HET ALLEMAAL.
En er is maar 1 antwoord: JE DOET HET GEWOON. Je zet je schouders eronder en ook al ben je moe, ook al lig je liever languit in bed sommige ochtenden, je zet je wekker weer, je komt vroeg uit bed en je gaat ervoor 200 procent. And thats the only way to do it!
Wij vrouwen zijn dan ook gelukkig in bezit van 1 gave die mannen niet hebben “multitasken” . Wil niet zeggen dat ik niet doodmoe ben op het einde van de dag, het is echt enorm vermoeiend, maar als je een passie hebt voor wat je doet …dan is het, het allemaal dubbel en dwars waard.
So I wrote this at 5:30 in the morning, HAVING IT ALL!
Maar eerst…LETS HAVE A COFFEE!
You might also like
