Moederen in een ander land, hoe gaat dat eigenlijk? Mama Glossy zocht de wereldbol af naar de leukste expatmama’s. We reizen af naar Curaçao, waar Pascalle woont met haar gezinnetje!
Pascalle vertelt…
Al toen ik een tiener was, had ik een droom, de wens ooit in het buitenland te gaan wonen. En als je dan jaren later iemand ontmoet die voor zijn werkgever de wereld rond vaart met een mogelijkheid tot plaatsing in het buitenland, dan komt de vervulling van die wens een stapje dichterbij. We hadden onze interesse in een plaatsing buiten Nederland uitgesproken. Meerdere keren visten we achter het net. Maar eind 2013 was daar eindelijk het verzoek: of we met ons gezin voor een paar jaar naar Curaçao wilden verhuizen. Een half jaar later stapten we met z’n viertjes op het vliegtuig. Onze grote avontuur tegemoet…
Moeilijk
Bij het nemen van ons besluit om te emigreren hebben we natuurlijk goed overwogen welk effect dit op de kinderen zou hebben. Vooral Stan, onze oudste, zou het moeilijk gaan krijgen. En dat is ook gebleken. Er wordt zo makkelijk gezegd dat kinderen flexibel zijn, en dat klopt, maar dit neemt echter niet weg dat ze het soms heel moeilijk vinden. Stan is erg boos op ons geweest in de eerste paar maanden. Hij miste Nederland en zijn vriendjes vreselijk. Gelukkig hebben wij hem kunnen laten inzien hoe uniek deze ervaring is. En hoe dit een verrijking is voor nu, en voor zijn toekomst. Inmiddels zijn we ruim een jaar verder en beide kinderen genieten met volle teugen van deze mooie ervaring.
Naar school
Op het moment dat we definitief besloten om met het gehele gezin naar Curaçao te vertrekken had er al een gedegen scholenonderzoek plaatsgevonden. We vonden het belangrijk dat het onderwijs van onze kinderen op een reëel niveau door zou gaan. In Curaçao zijn er vele basisscholen, waarvan de meeste lokale scholen zijn. Hier wordt enkel en alleen Papiaments gesproken en het onderwijs staat toch op een wat lager niveau. Deze scholen vielen daardoor meteen af. Het liefst zagen we de kinderen naar een International School gaan, maar helaas bleek deze niet aan te sluiten bij het basisschool onderwijs in Nederland. En dit was voor ons een absolute vereiste. Zodra wij namelijk terugkeren naar Nederland, zal de jongste moeten instromen in groep 4, en de oudste zal in Curaçao groep 8 afronden. Het is niet de bedoeling dat zij in 2017 beiden met een achterstand in Nederland van start gaan. Daarom hebben wij uiteindelijk gewoon voor een Nederlandse school gekozen. Met exact dezelfde toetsingssystemen.
Ondanks dat ze naar een Nederlandse school gaan, zijn er grote verschillen. Om te beginnen bij het schoolgebouw. Uitnodigend in vrolijke Caribische kleuren, een feest om naar te kijken. Naast alle bekende vakken, krijgen de kinderen ook les in Papiaments en Engels. De schooltijden zijn van half 8 s’ochtends tot 1 uur s’middags. Dit heeft te maken met de snel stijgende temperatuur. Zodra de laatste bel gaat ligt de temperatuur al snel rond de 30 graden. Gelukkig zijn alle lokalen voorzien van airco’s, maar dit is op lang niet alle scholen zo. Elke ochtend staat ons wekkertje dus om 6 uur, om vervolgens de kinderen met de auto naar school te brengen. Helaas is het hier voor de kinderen niet mogelijk om zelf naar school te gaan. Dit vanwege de afstanden, maar ook vanwege de gevaarlijke verkeerssituaties hier.
Zodra de bel is gegaan staat juf bij de ingang van de klas. Alle kinderen geven haar netjes een hand en zeggen goedemorgen, waarbij verwacht word dat ze oogcontact maken met de juf. Om 13.00 uur bij het verlaten van de klas hetzelfde ritueel. Onze oudste moest hier erg aan wennen. Respect voor elkaar is erg belangrijk hier op Curaçao, en op deze manier leren de kinderen hier al vanaf de peutergroep mee om te gaan.
Een ander groot verschil met Nederland is de gymles. Altijd buiten, in de brandende zon. Liters water vliegen erdoor heen. Elke keer weer vind ik het knap dat ze het volhouden. Ook zeker het vermelden waard is de opening van het nieuwe schooljaar. Alle ouders en leerlingen verzamelen zich op het schoolplein, waar we worden ontvangen met vrolijk klinkende live muziek. Alle juffen en meesters staat op een rij en worden 1 voor 1 voorgesteld. Na een woordje van de directrice wordt er afgeteld van 10 naar 1 en wordt het nieuwe schooljaar geopend. Echt een feestje!
Anders
Nederland versus Curaçao, beide “Nederlands” maar een wereld van verschil. We missen het wisselen van de seizoenen. In Nederland verwensten we de regen en de kou wel eens. Maar nu we inmiddels ruim een jaar in de zomer wonen, soms met extreem hoge temperaturen, ga je die veranderingen in het weerbeeld toch missen.
Kerstmis vieren in je zwembroek tijdens een BBQ op het strand, en op de achtergrond de tonen van “I’m dreaming of a white Chrismas.” Tja, dat is echt anders! En ondanks het gemis van de gezellige Nederlandse kneuterigheid met Kerst, zien we hoe speciaal het is om drie keer kerst kerst op deze manier te mogen vieren.
De weekenden brengen we nu heel anders door nu. Om te beginnen met de vrijdagmiddagborrel na een week werken. Voorheen in een kroegje in de stad. Nu staan we met de voetjes in het zand op 1 van de vele happy hours die het eiland te bieden heeft. Op zaterdagochtend naar de zwemles met de jongste. Niks geen benauwd, naar chloor ruikend zwembad. Gewoon zwemles in de zee, en ik….met een kopje koffie op een strandstoel. Ook de rest van het weekend zijn we vaak op het strand te vinden. Hierdoor raken we dat vakantiegevoel nooit helemaal kwijt. Het wordt nu zelfs zo gewoon, dat de oudste vaak roept: “Nee niet weer naar het strand.” Maar wat zal hij het gaan missen over 2 jaar.
Jammer
Het beeld dat wij hadden van Curaçao als prachtig tropisch eiland bleek helaas slechts gedeeltelijk te kloppen. Al snel na aankomst maakten we kennis met De Isla (zoals het hier genoemd word). Een ware stad van industrie die een heel groot deel van dit mooie eiland in beslag neemt. Ook de stank van de Isla teistert een groot gebied van de westelijke deel van Curaçao.
Door de extreme warmte, de hoge luchtvochtigheid en de ziltige passaat die hier waait, gaan alle spullen die we mee hadden uit Nederland kapot. Je meubels, je apparatuur. Daar hadden we geen rekening mee gehouden. Zodra we terug gaan naar Nederland zal vrijwel alles vervangen moeten worden. Een auto staat elke 2 maanden wel bij de garage met één of ander defect. Dit laatste heeft ook te maken met het zeer slechte conditie van (of het geheel ontbreken van) het wegdek op vele plaatsen.
Een keer per jaar is het hier Curaçao cleaning day. Iedereen wordt dan opgeroepen om te helpen het eiland weer schoon te maken. Het zou zoveel schelen als de bevolking zou stoppen met alles (ja echt alles) zonder pardon op straat te dumpen. In sommige bermen is de grond nauwelijks nog te zien zoveel afval als er ligt. Als je s’ochtends in de auto rijdt op weg naar school, moet je ook niet vreemd staan kijken als er een bierflesje of een kleffe boterham op je voorruit beland. Wij zelf, maar zeker ook onze kinderen storen zich hier enorm aan. Het eiland zou zo mooi kunnen zijn zonder deze vervuiling.
Begrijp me niet verkeerd, voor een vakantie is Curaçao een waar paradijs. De prachtige baaien en stranden worden gelukkig wel goed schoon gehouden door hoteleigenaars en de vele strandbazen.
Wist je dat…
- We hier in Curaçao nog steeds betalen met de oude vertrouwde gulden?
- Er op Curaçao ongeveer 90.000 zwerfhonden rondlopen, terwijl er maar 60.000 huishouden zijn. Een groot probleem, en de regering weigert er iets aan te doen?
- We bij helder weer buurland Venezuela zien liggen?
- Zwarte Pieten hier geen enkele discussie zijn?
- De gemiddelde temperatuur hier 31 graden is, met een gemiddelde gevoelstemperatuur van 36 graden, door de hoge luchtvochtigheid?
- Carnaval hier groots gevierd wordt?
- We hier heerlijke versnaperingen kennen in de vorm van empenada en pastechi? Dat zijn een soort pasteitjes gevuld met kaas, vis of vlees.
Meer verhalen van expatmama’s lezen? Klik hier!
You might also like
