Ik ben Priscilla, 31 jaar, alleenstaande moeder van Bobbi Anaïs, 20 maanden. Wij wonen in Amsterdam samen met Bloem, onze Jack Russel/ShiTzu. Ik ben met een vriendin een webshop gestart die heel binnenkort online gaat, Stijlicoon.
Vroeger als klein meisje vond ik het al fantastisch om te zien als vrouwen hun borsten lieten vergroten, lippen opvullen en noem maar op. Dan niet zo ver doorslaan als Lola Ferrari, maar gewoon netjes en subtiel.
Op mijn 21e begon ik met mijn eerste ingreep. Ik vond mijn lippen te dun en wilde graag iets vollere lippen hebben. Mijn moeder vond het prima en ik heb het verzwegen voor mijn vader, die er toen heel erg op tegen was. Coco Baggelaar, ik zal die man nooit vergeten. ‘Priscilla; wat zou je willen voor je mond?’ Uhhhh Angelina Jolie, al weet ik dat dat natuurlijk absurd is en niet bij mij zou passen. Maar ik had zo graag met zulke lippen geboren willen worden!
Mijn 2e ingreep waren mijn borsten. Ik wilde niet perse hele grote borsten maar ik had wel voor mezelf besloten als ik eenmaal een kindje zou hebben en mijn borsten zijn zo uitgezakt en ik voel mij niet meer vrouwelijk, dan laat ik er iets aan doen. Ik overlegde het met mijn moeder en tante, die zelf ook uit een bouwpakket bestaan hahaha. Ze begrepen mij en vonden ook zeker dat ik er iets aan moest doen. Nou ja, moeten, maar ze vonden het logisch dat ik er mee bezig was. Precies een jaar geleden ging ik onder het mes bij Bloemingdael. Ik ben nog nooit zo zenuwachtig geweest. Bevallen vond ik minder eng omdat ik dit echt vrijwillig ging doen om er mooier van te worden. Maar wat ben ik blij dat ik die stap toen heb genomen. Het past veel meer bij mij en het geeft mij een zekerder gevoel.
Al een hele tijd val ik steeds over mijn frons rimpel. Vreselijk alsof ik continue boos ben en als de zon in mijn gezicht schijnt, zelfs met zonnebril op, bleef ik fronsen. De oplossing: Botox! Maar was ik daar wel van en is dat niet doodeng? Via via kwam ik bij Clinic 63 terecht in Zuid. Ik kon al na 3 dagen terecht en ik ging met hartkloppingen daarheen met een vriendin. Ik lag daar en vroeg aan mijn vriendin waarom ik dit nou ook alweer deed? Ja, Pris om mooi te zijn. Zweethanden en in haar handen geknepen want wat deden die prikken pijn. Kraaienpootjes heb ik ook maar meteen weg laten spuiten, ik lag er toch en die 2 zones irriteerde mij toch het meest.
Ik ben nu bijna een week verder en ik kom niet meer als een krant mijn bed uit. Ik voel mij net 21 met mijn zachte uitstraling haha. Maar hoe ga ik Bobbi ooit vertellen dat mama aan zichzelf heeft laten sleutelen? Moet ik dat ooit vertellen? Ik wil niet liegen als ze op een leeftijd komt en het gaat vragen. Misschien zou Bobbi zelf ooit een borstvergroting willen en zou ik daarmee akkoord gaan? Voorlopig zijn we nog lang niet op dat punt en ik mag hopen dat Bob het minder belangrijk vind dan mama.
Er zijn mensen in mijn omgeving die het echt belachelijk vinden en dat mag natuurlijk gezegd worden. Maar ik voel mij er goed bij. Bob is mijn grootste fan, die roept als ik mij ‘ s ochtends aankleed: Mama mooi! Mama mooi! Ik smelt als ze dat zegt… Mijn allergrootste liefde, mijn leven, mijn alles.
Tot volgende week!
Xoxo Priscilla
You might also like
