Ik ben Priscilla, 31 jaar, alleenstaande moeder van Bobbi Anaïs, 17 maanden. Wij wonen in Amsterdam samen met Bloem, onze Jack Russel/Shi Tzu. Ik ben met een vriendin een webshop gestart die heel binnenkort online gaat, Stijlicoon!
“Het heerst op het moment heel erg, mevrouw, onder de jonge kinderen.” “Oh ok dus ik hoef mij geen zorgen te maken dat ik een kleine exorcist in huis heb die met golven overgeeft?” “Nee hoor mevrouw, zolang uw dochter momenten van opleving heeft en blijft drinken gaat het vanzelf over.”
Bob heeft dus een virus te pakken waar het werkelijk waar overal uitkomt. De ellende begon 2 dagen geleden en mijn arme meisje heb ik er nog nooit zo bij zien liggen. Haar knuffelgehalte is op het moment heel hoog en dan alleen bij mama. Heerlijk de eerste dag bij mama hangen en in mij kruipen maar na 2 dagen zou ik nu ook wel een stap willen verzetten zonder dat ze het op het huilen zet.
Mijn leven staat stil sinds 2 dagen en mijn huis is ontploft. Boodschappen worden gedaan voor ons want ik kan de deur niet uit zonder mijn wederhelft. En het leuke van alles is, is dat het op het moment heerlijk weer is buiten. Ramen open en de zon binnen laten dringen met positieve energie die wij allebei nodig hebben.
Deze week stonden inkoopafspraken ingepland en tja wat doe je dan als moeder als je kind doodziek is? Sporten is er ook niet van gekomen wat ik momenteel 3x per week doe om mijn hoofd te legen en mijn lichaam in vorm te houden. Want ook dat gaat niet meer vanzelf na een kind!
De hele dag ben ik wasjes aan het draaien omdat alles onder de poep en braaksel zit. Bah bah bah wat een lucht kan er uit mijn kind komen. Vannacht lag ze naast mama en ze leek wel gekookt. Wat een hitte kwam er van haar af en ik deed natuurlijk ook geen oog dicht. Ik zag het 5.00uur worden en ik dacht echt: wat zal ik blij zijn als het ochtend is. Bob kreeg zelfs een opleving vannacht en ging zingen HIHIHI HAHAHA….
Lieverd ga maar slapen het is nu geen tijd om te gaan zingen dat doen wij morgenochtend weer…
Xoxo Priscilla