Ik ben Priscilla, 31 jaar, alleenstaande moeder van Bobbi Anaïs, 15 maanden. Wij wonen in Amsterdam samen met Bloem, onze Jack Russel/Shi Tzu. Ik ben met een vriendin een webshop gestart die (als alles volgens de planning verloopt) in januari online gaat, Stijlicoon!
Dat schijnt erg belangrijk te zijn voor kinderen, regels. Ze hunkeren ernaar, heb ik gelezen, en het is tijd om grenzen te stellen. Mijn Bob behoort ook tot de dreumesen en is op een leeftijd gekomen dat ze mij enorm gaat uitproberen. Het is rennen en vliegen in huis. Ik heb geen moment rust meer. Zelfs op het toilet (de enige plek waar ik alleen zou kunnen zijn) ben ik niet alleen. Ik hoor mezelf nog zeggen, als Bob eenmaal kan lopen wordt het alleen maar makkelijker. Nou niet dus!
Elke ochtend word ik tegenwoordig gewekt door mijn persoonlijke radiozender: Bob FM. Zingend ligt ze in haar bed en hoor ik haar door de babyfoon. En niet op de meest vroege tijden hoor, waar ik ontzettend veel geluk mee heb, Bob slaapt vanaf 19.30 tot de volgende ochtend 8.30. Of ik een wonderkind heb? Ja hahaha! Maar vanaf het moment dat ze wakker is, is ze ook echt wakker en is ze niet meer stil. Een kindertaal is ze aan het ontwikkelen en waar ze het over heeft? Ik heb werkelijk waar geen idee??? Het zijn hele aparte woorden en zinnen die ze continue herhaald.
Maar goed regels opstellen is nu van belang. Als voorbeeld: Bobbi kan onze hond Bloem geen moment met rust laten. Oren trekken, staart trekken, aaien in de vorm van slaan en dan weer kusjes geven. Bobbi laat die hond met rust vraagt mama al 100x!!! Ze lacht me gewoon uit, ik word echt in het O-tje genomen denk ik dan op dat moment. Of nee mij tikken op mijn been of schouder, wat ik opvat als slaan. Bobbi!!! Mama wil niet dat je gaat slaan, normaal doen en gewoon gaan zitten. Weer lachen en erin blijven hangen. Ik moet nog oppassen ook dat ik de slappe lach niet krijg van haar anders kom ik helemaal niet meer serieus over.
Zondag zijn we naar Ballorig geweest zodat Bob stoom kon afblazen. Ik krijg de kriebels als ik daar naar binnen moet. Wat vind ik het vies al die kinderen bij elkaar. Rennend, vliegend, bezweet en zonder sokken. Al die bacteriën die op je afkomen, maar goed verstand op nul en je kind laten genieten. Ik kan me ook enorm irriteren aan kinderen die 12 jaar zijn en in de baby hoek – lees 0 tot 4 jaar – rennen. Of mijn kind omduwen, maar ja je kan moeilijk tegen zo’n kind schreeuwen alsof het een volwassen persoon is. Al is dat wel het eerst dat in mij opkomt.
Ze heeft zich prima vermaakt en dit wordt geen wekelijkse activiteit kan ik jullie vertellen. Dinsdag is het papa (Mr wrong) dag en blijft ze slapen. Bijna elke week gaan ze samen zwemmen, dat hoef ik gelukkig niet te doen. (blote voeten op de grond bah) Ik heb geen smetvrees maar als klein kind had ik er zelf al last van dat ik niet met mijn blote voeten in zwembaden wilde lopen. (ik heb er een tik aan overgehouden denk ik, die ik hopelijk niet overbreng aan Bob)
Gelukkig heb ik het enorm getroffen met haar en is ze heel makkelijk met eten ( lust alles van olijven tot Franse kazen en eet elke avond mee wat ik kook) , slapen (noem haar gerust een slaapkop) en zich prima alleen of met andere kinderen kunnen vermaken. Als ik een huil baby of een onhandelbaar kind had gekregen, dat zomaar had gekund dan had je mij echt bij het grof vuil kunnen vinden. Ik ben benieuwd of ze haar vader ( Mr Wrong) ook zo uitprobeert en al die gekke dreumes dingen doet net zoals bij mama. Uiteindelijk zullen de papa’s nooit toegeven dat de kindjes ook bij hun zo kunnen zijn. Gelukkig weten wij mama’s wel beter.
Tot volgende week!
Xoxo Priscilla
You might also like
