Ik ben weer eens begonnen met sporten. Nu vraag je je misschien af ‘Wat is daar zo bijzonder aan?’. Nou, voor míj is dat dus heel bijzonder. Ik heb namelijk nooit echt van sporten gehouden. Een blauwe maandag heb ik getennist, maar na een paar lesjes hield ik dat al voor gezien. Ik heb in de afgelopen jaren bij een stuk of tien sportscholen ingeschreven gestaan, maar nergens hield ik het vol en betaalde ik maandelijks keurig mijn contributie zonder de sportschool überhaupt van binnen te zien.
Maar met het ouder worden, na het stoppen met roken, het krijgen van twee kids en met de laatste kilo’s die er maar niet af willen, heb ik geen keuze meer. Lange tijd hield ik mezelf voor dat die laatste kilo’s eraan bleven plakken omdat ik maanden borstvoeding gaf. ‘Tja, mijn lichaam houdt het vet gewoon vast in plaats van dat mijn kind me ‘opeet’.’ Of: ‘Ach, mijn lichaam moet gewoon negen maanden ontzwangeren, daarna gaat het afvallen vast vanzelf.’ Maar nee, Fiene (de jongste) is nu bijna elf maanden oud en de weegschaal liegt -helaas- niet (…zucht).
Ik wil mijn oude lijf terug! Ik wil weer vrolijk in bikini in plaats van trankini rond kunnen lopen, fit met m’n kindjes rond kunnen rennen. En dus heb ik me weer ingeschreven bij een nieuwe sportschool. Na het intakegesprek koop ik meteen een pakketje met drie uurtjes personal training. ‘Als je het doet, doe het dan goed’, is nu mijn credo. Al snel wordt duidelijk dat als ik snel resultaat wil boeken, ik drie keer per week moet gaan. Geen probleem, we gaan er gewoon voor!
Na een paar uurtjes met personal trainer getraind te hebben, loop ik mijn inmiddels vertrouwde rondje alleen. De opzwepende muziek staat hard en ik voel me hier eigenlijk best lekker. Ik begin te begrijpen waarom er ook mensen zijn die het sporten wel leuk vinden. In de zaal is het best rustig, gelukkig geen heftige bodybuilders of vrouwen in felgekleurde strakke pakjes. Wel een paar jonge jongens die al trainend een beetje aan het keten zijn. Ik schat ze een jaar of 20. Ze zien er best aardig uit, wel (veel) te jong natuurlijk. Ik loop naar de volgende ruimte om met een paar buikspieroefeningen mijn rondje af te maken. De jongens volgen en gaan hetzelfde doen. Ik houd ongemerkt mijn buik in en kijk stiekem even in de spiegel. <CHECK> Kan het ermee door? Mijn laatste oefening: de plank. Ik steun op onderarmen en voeten, span mijn buik aan en ‘hang’ in de lucht. Heel even kijk ik naar beneden. Oeps, inkijk! <CHECK> Hoe staan (of hangen) ze ervoor? Mijn blik kruist die van een van de jongens. En heel even voel ik me weer 20. Maar nee, ik ben Marjolein, 33 jaar. Getrouwd met Olivier en moeder van twee kinderen. En ik ben er trots op! En die paar kilo’s? Daar maak ik me nu geen zorgen meer over. De eerste twee zijn er al af, nog maar een paar te gaan. Nog even en ik lijk weer 20… 🙂
You might also like
