Jet is mama van Jynn (2) en Otis (1) en heeft een relatie met Karim. Jet is verantwoordelijk voor het projectmanagement, de marketing en communicatie van een groep jongerenambassadeurs. Naast het combineren van haar gezin en werk vindt Jet het erg leuk zich bezig te houden met het stylen van interieurs en dan met name baby en kinderkamers inrichten is echt haar passie. Het praktische en veilige in deze ruimtes combineren met rust en gezelligheid vindt Jet vooral een leuke uitdaging! Van Jet kun je op Mamaglossy blogs boordevol herkenbare mama situaties verwachten!
We waren er bijna, dachten we… Afgelopen zomer vond Jynn het stiekem toch wel heeeel interessant. Af en toe een kijkje nemen, soms zitten, maar nog niet zelf plassen: het toilet. Tot we een paar weekjes op de camping waren en zij er volledig voor ging. In zo’n caravan leef je toch een beetje in een poppenhuisje met dan ook een echt klein “klein kamertje”. Heerlijk knus. En zij ging als een speer. Wat in het begin nog wel ludieke situaties opleverde. Jynn had altijd een bepaald toontje waarop zij zei: ik moet plassen. Dat klonk een beetje meer als: ik moet plaaaaaaaaaaaaassen. Iedereen was dan gelijk in rep en roer want de ervaring leerde dat je dan niet heel veel tijd meer had. Rennen, optillen en neerzetten op het toilet dat was zo’n beetje het protocol. Dit allemaal natuurlijk gevolgd door een groot applaus van de aanwezigen keer op keer. Op een gegeven moment ging Jynn na het roepen “ik moet plaaaaaaassen” zelf met ons meerennen en wilde zij ook zelf op het toilet zitten, zelf toiletpapier pakken en het allerleukste: zelf doortrekken. Prima ontwikkeling op zich, behalve als je Jynn even alleen liet en zij heel de rol af had gerold, in het toilet had gegooid en door had GEPROBEERD te trekken met alle gevolgen van dien….
Ach zonder dollen, onze kleine meid deed het gewoon super en ook supersnel vonden wij. Ook een hele fijne bijkomstigheid: het einde was in zicht voor luiermaatje 5! Dat vonden wij niet bepaald erg, want met twee van die koters loop je wekelijks te leuren met die pakken. Dan nog niet eens gesproken over alle verschillende soorten die er dan voorbij komen: luiers voor actieve kinderen (zijn ze dat niet allemaal?), luiers om de nacht droog door te komen (zijn ze daar niet gewoon voor?) en luierbroekjes voor kinderen die bezig zijn met zindelijkheid (werkt dat echt?).
En toen was het feest plotsklaps over. Toen we terug waren van de camping. Het “gewone” leven weer ging beginnen. Iedereen weer aan het werk moest en zij op die dagen naar een nieuw kinderdagverblijf ging…. Het was echt gedaan met de pret! Het begon eerst met steeds meer ongelukjes en eindigde met totale desinteresse voor het toilet. Niet meer te porren, niet meer te motiveren, niet meer om te praten of te verleiden. Zij wilde gewoon niet meer.
En daar zit je dan als moeder met je goede bedoelingen. Ik zat toch wel een beetje met de handen in het haar, want wat moesten we nu?? Gewoon laten varen even? En go-with-the-flow totdat zij zelf weer aangeeft dat zij eraan toe is? Of tijdelijk laten rusten en weer een moment prikken dat wij haar voorzichtig weer op de wc zetten? Lastig hoor….. En nu vallen mij ook ineens weer al die reclames op van luierbroekjes. Waarbij je dan kinderen ziet die net beginnen met zindelijkheid en nog steun hebben aan van die broekjes. Ik ben in staat om overstag te gaan en die luierbroekjes in huis te halen zodat ik toch het gevoel heb dat we het zindelijkheidsverhaal nog niet helemaal hebben hoeven loslaten. Maar aan de andere kant fluistert mijn alter-ego alweer in mijn oor: laat haar lekker gaan…. Komt vanzelf… Voor je het weet zit ze weer op haar eigen potje….
Wat denken jullie??
Tot snel!
X
Jet
You might also like
