Afgelopen zomer vertrok Marije samen met haar man en kind naar de andere kant van de wereld. Naar Kuala Lumpur, om precies te zijn. Op Mama Glossy vertelt zij over hun expat avontuur. Lees je mee?
Heerlijk avondje is gekomen
In september liggen de pepernoten vaak al in de winkels in Nederland. Vreselijk vroeg. Heb je net die bikinimood te pakken, die je angstvallig probeert vast te houden, gaan we weer aan de pepernoten. Elk jaar probeer ik het Sint Stuiterfestijn te beperken. In KL lukt me dat aardig. Wie kent hier nu onze goedheiligman? Naast alle bekende internationale feestdagen, die uitgebreid worden gevierd op school, zou je bijna ons Hollands heerlijk avondje vergeten. Ook al zou ik het vergeten, Mees niet. In de speelgoedwinkel heeft hij mij er al (on)bewust stilletjes op gewezen.
‘Nee je krijgt nu geen Lego vraag die maar voor je verjaardag’ zeg ik tegen Mees die aan komt lopen met een grote doos. ‘Nou, ok dan. Of….ik vraag het aan Sinterklaas’ zegt hij met een glinstering in zijn ogen. Hij weet dondersgoed dat zijn verjaardag eind maart nog best lang duurt.
De voorbereidingen (nog niet) in volle gang
Op een bloedhete dag in november zie ik op social media allerlei foto’s van Nederlandse kinderen met gespannen koppies naar het Sinterklaasjournaal kijken. Oeps, is het al zo ver? Is het al begonnen? Samen met Mees kruip ik voortaan elke avond achter mijn laptop om zo het Sinterklaasjournaal terug te kijken.
Na het zien van de 1e aflevering staat Mees zijn radartje opeens op scherp en word ik bedolven onder een vragenvuur: ‘Mam, de pakjesboot komt naar Nederland, maar hoe weet Sinterklaas eigenlijk dat ons huisje nu in Kuala Lumpur staat? En we hebben helemaal geen schoorsteen, waar kan ik dan mijn schoentje zetten?’. Oh en mam, er zal toch wel een pakje zijn met ‘my name’ er op?
Al snel komt hijzelf met de oplossing? ‘Ik weet het! We kunnen een briefje maken met de post sturen en op onze schoorsteen in Nederland plakken. Dan weet de Piet wel dat we in KL wonen’. ‘EN we hangen een brief bij de guardhouse EN op het balkon zodat ze weten dat ik hier woon en mijn schoentje hier staat’. ‘Oh en Sinterklaas komt toch ook altijd op school?, ik vraag dan wel of mijn pakje er bij zit’. Ik vertel direct dat op zijn school Sinterklaas niet komt, dit tot grote teleurstelling van Mees. En hoe leg je aan de andere nationaliteiten uit wat Sinterklaas is. Al krijg ik wel de vragen ‘You have you own Santa Claus, right?, What’s the story about the black Pete? Is dit het begin van een pietendiscussie in KL?
Ik ben nog niet op alles voorbereid. Tijdens de hockey training hoor ik een Nederlands kindje blij roepen: ‘Ik had al een cadeautje in mijn schoen vanochtend!’. Mees kijkt mij met grote ogen verbaasd aan. ‘Mam, is er dan al een Pietje in KL?’ (we hadden afgesproken dat Mees zijn schoen die avond mocht zetten en geen rekening gehouden met dit scenario) Ik laat mijn fantasie weer de vrije loop over een Pietje in KL, onze brieven en het speciale vliegtuig de Sint Jet. Heerlijke tijd, als ouder mag je weer even meedoen in de fantasiewereld.
Misschien niet heel pedagogische verantwoord, maar af en toe misbruik ik de Sinterklaas periode ook wanneer Mees ‘even’ niet luistert. Ben ik dan een hele slechte mama? Maar zeg eens eerlijk, ik ben vast niet de enige ouder.
Intocht Sinterklaas
Vanuit de Nederlandse Vereniging wordt het Sintfestijn geregeld door een aantal lieve vrijwilligers. Op een mooie zondagochtend staan we tussen de andere Hollanders in onze korte broek op flipflops de Sint toe te zingen. Naast elke ouder is een blij, gespannen, zenuwachtig kindergezichtje te zien of enthousiast rondrennende stuiterballetjes in pietenpakjes.
Bij het zien van al die mensen, kinderen, het horen van de muziek blijft Mees stokstijf staan, zijn beertjes stevig tegen zich aangedrukt. Ik weet al hoe laat het is. De 1e tien minuten zal dit kleine jochie aan mij vastgeplakt zitten. ‘Mam, ik vind het een beetje spannend’
Met veel lawaai en ronkende motoren komt de Sint aan op een motor. Naast spanning zie ik een kleine zucht van opluchting en hoor zachtjes: ‘Mam kijk Sinterklaas en de Pieten zijn echt in KL’. Eén van de Pieten komt enthousiast op Mees af, aarzelend pakt Mees een handje pepernoten om zijn gezicht zo snel mogelijk weer in mijn nek te verstoppen.
Na het officiële welkomstwoord is het tijd voor het Sint Speelfestijn. Gelukkig ontdooit Mees en doet vrolijk mee met de spelletjes van Pietengym, zaklopen, tot knutselen met magic sand, alleen voor ee foto met de Sint kan ik op mijn kop staan. ‘Neehee, ik wil niet op de foto!’. Starend naar de Sint vraagt hij 2 minuten later ’Wanneer gaat Sinterklaas eigenlijk dood?’ Ok, deze zag ik niet aankomen. Hoor ik daar de toeter? (saved by the bell) Het signaal om naar het volgende spelletje te gaan.
Aan het einde van de ochtend zit een tevreden, vermoeide kleuter met een zakje pepernoten en chocoladeletter in de auto terug naar huis. Met nog één brandende vraag: ‘Komt Sinterklaas nog terug met de cadeautjes van mijn lijstje of is hij al in het vliegtuig?’
heerlijk avondje in KL
Het Sintfeest bereikt zijn hoogtepunt, Mees heeft ’s ochtends al energie voor tien en rode wangen van de spanning. Buiten is het 30 graden, binnen op tafel (in de airco) staan de chocoladepepernoten al klaar. Ons heerlijk avondje komt wel goed.
En stiekem zal ik ook blij zijn wanneer de goedheiligman met zijn Pieten in de Sint Jet weer voor een jaartje terugvliegt. Het stuiteren gaat hier alleen nog wel even door, in KL klopt Santa Claus al sinds november op de deur…
Benieuwd naar meer? Lees hier Marije haar eerste blog of Check hier Marije haar persoonlijke blog!
You might also like
